خلاصة:
سبک تطبیقی هر چند از پیشینه دراز دامنی بهرهمند نبوده، ولی در درک درست معارف، بسیار ارزشمند و کارآمد است؛ بهویژه اگر واکاوی این شیوه، در عرصۀ معارف توحیدی دو دین باشد. از اینرو تحقیق فراروی کوشید که در گام اول، گزارههای سیمای الهی در این بعد را در احادیث توحیدی امامرضا و ظاهر تورات به روش کتابخانهای گردآوری نماید و در قدم بعدی، تحلیلی از این دادهها به دست دهد که دو مورد از مهمترین نتایج آن، به روش توصیفی-تحلیلی، عبارتنداز: اولا احادیث توحیدی رضوی و گزارههای تورات در حیطه این مسئله، از جامعه آماری بالایی بهرهمند است که میتوان به بیش از صد مورد در تورات بر مکاندار بودن خداوند و چهل حدیث رضوی، در فرامکانی حضرت حق اشاره کرد. ثانیا تعالیم تورات در تشبیه خداوند به آفریدهها، مکاندار بودن خداوند و گزارههای مکانانگار، با معارف توحیدی امامرضا سراسر ناهمگون است؛ از آنرو که تورات کنونی، قالبریزی خدایی در دستور کارش قرار گرفته که دست، پا، صورت، کمر، فراز، فرود، پیدایی و غیره دارد که پذیرش آنان، به مکانداری خداوند منجر میشود؛ حال آنکه در معارف رضوی، خداوند از این موارد و از اصل تشبیه، مبرّی است.
ملخص الجهاز:
ثانيـا تعـاليم تـورات در تشـبيه خداونـد بـه آفريده ها، مکان دار بودن خداوند و گزاره هاي مکان انگـار، بـا معـارف توحيـدي امام رضاع سراسـر نـاهمگون اسـت ؛ از آن رو کـه تـورات کنـوني ، قالـب ريـزي خدايي در دستور کارش قرار گرفته که دست ، پـا، صـورت ، کمـر، فـراز، فـرود، پيدايي و غيره دارد که پذيرش آنان ، به مکانداري خداوند منجـر مـي شـود؛ حـال آنکه در معارف رضوي ع ، خداوند از اين موارد و از اصل تشبيه ، مبري است .
». (همان ، سفر پيدايش ، ص۱۴، اصحاح ۱۱، آيه ۱-۶) لازمه نزول و صعود موجودي ، مکـان دار بـودن اوسـت ؛ زيـرا موجـودي کـه مکـان دربارٔە او معني دارد؛ فرود او از مکاني يا صعود به مکان ديگري براي او نيز معنـي پيـدا مي کند؛ ليک در معارف رضوي ع ، نسبت دادن نزول و صعود به خداوند، ملعون شدن را در پي دارد؛ براي نمونه : در روايتي ، ابراهيم بن ابي محمود خراساني که فـردي مـورد اعتماد و ثقه است (نجاشي ، بيتا، ۲۵؛ طوسي ، بيتا، ۳۵۱) نظر امام رضـاع را دربـاره حـديثي که توده مردم منتسب به پيامبرص نموده اند؛ جويا مي شود کـه آيـا پيـامبرص فرمـوده : «إن الله تبارک و تعالي ينزل کل ليل ة إلي السماء الدنيا» امام رضاع در پاسخ مي فرمايند: «لعن الله المحرفين الکلم عن مواضعه » «لعنت خدا بـر کسـاني بـاد کـه حقـايق را (بـا حذف ها و تغييرهاي نابجا) از جايگاه هاي اصلي و معاني حقيقي اش تغيير مـي دهنـد».