خلاصة:
تنوع زیستی، منبع حیات بشر بر روی کرة زمین و مشتمل بر گیاهان و حیوانات و دیگر ارگانیسمهایی است که در آب، زمین و هوا زیست میکنند و با هم ارتباط دارند. اقیانوسها دربردارندة بیشترین تنوع زیستی در سطح زمین هستند. در عین حال که پیشرفت فناوری فرصتهای بیشتری را برای بهرهبرداری از منابع طبیعی اقیانوسها فراهم میکند، تهدیدات تنوع زیستی نیز افزایش مییابد. این در حالی است که بخش اعظم اقیانوسها در مناطق خارج از صلاحیت ملی، در معنی دریای آزاد و منطقۀ بستر بینالمللی دریاها، قرار گرفتهاند که تحت حاکمیت یا صلاحیت هیچ دولتی نیستند. بهدلیل اهمیت تنوع زیستی دریایی در مناطق خارج از صلاحیت ملی و بهرهبرداری روزافزون از منابع آن، اهتمام جامعۀ جهانی دربارۀ حفاظت از تنوع زیستی این مناطق افزایش یافته است. خلأهای موجود در نظام حقوقی مناطق دریایی خارج از صلاحیت ملی، ضرورت اقدام مؤثر در حفاظت از محیط زیست دریایی در این مناطق را دوچندان میکند. در این مقاله سعی شده است تا نظم حقوقی کنونی تنوع زیستی دریایی در مناطق خارج از حوزة صلاحیت ملی و خلأهای آن واکاوی شده و انعقاد موافقتنامة اجرایی جدید طبق کنوانسیون حقوق دریاها در این خصوص ارزیابی شود.
Biodiversity is the source of human life on Earth and consist of microorganisms, plants, and animal living on land, in water and air, interacting with each other. The oceans contain most of the biodiversity on the planet but our knowledge and conservation of this habitat and its species is scarce. As technology progress advances more opportunities to access resources beyond national jurisdiction, threats to biodiversity are also increasing. Concerns about the protection of biodiversity in the international community have increased due to the importance of biodiversity, overuse of oceanic ecosystem services and the over-exploitation of oceans. The vacuum existing in legal system and implementing existing frameworks in areas beyond national jurisdiction doubles the necessity of effective acts for conservation of marine environment in these areas. UN General Assembly Resolution 292/69 on June 19th 2015 is a historic step in the creation of the Third Implementing Agreement to the Convention of the law of the sea and a response to the existing vacuum in international framework.
ملخص الجهاز:
بـا شـروع «کنفرانس بين دولتي در خصوص انعقاد سند الزام آور دربارة حفاظت و بهره برداري پايدار از تنوع زيستي مناطق دريايي خارج از صلاحيت ملي »١ (از اين پس به اختصار «کنفرانس بـين دولتـي» خوانده مي شود) در سال ٢٠١٨ اين تلاش وارد مرحلۀ نهايي خود شده است .
Agreement under the United Nations Convention on the Law of the Sea on the conservation and sustainable use of marine biological diversity of areas beyond national jurisdiction براي بررسي آخرين نسخۀ پيش نويس موافقت نامه بر مبناي نتايج مذاکرات سومين اجلاس کنفرانس بين دولتي ن .
در ايـن مرحله يک «بستۀ توافق »١ به دست آمد که بر مبناي آن قرار بر اين شـد کـه معاهـدة جديـدي به صورت موافقت نامۀ اجرايي کنوانسيون حقوق درياها در خصوص موضوع حفاظت و بهره برداري پايدار از تنوع زيستي دريايي مناطق خارج از صلاحيت ملي منعقد شود که چهار موضوع اصـلي را در برداشته باشد: منابع ژنتيـک دريـايي، ابزارهـاي مـديريت منطقـه محـور از جملـه منـاطق حفاظت شدة دريايي، ارزيابي اثـرات زيسـت محيطـي و ظرفيـت سـازي و انتقـال فنـاوري.
international legally binding instrument under the United Nations Convention on the Law of the Sea اين قطعنامه مقرر شد که پيش از تشکيل کنفرانس بين دولتي بـراي انعقـاد موافقـت نامـه ، يـک کميتۀ مقدماتي تشکيل شود تا در مورد عناصر متن سند موردنظر به مجمع عمومي توصيه هاي محتوايي ارائه کند.