خلاصة:
در قرآن کریم هم نامهای پیامبر اسلام(ص) یعنی احمد و محمد و هم القاب آن
حضرت مانند رسول و نبی و مزمل و مدثر به کار رفته است. تحلیل زبانشناختی
فلسفه کاربرد این نامها و القاب حسب مورد موضوع مقاله حاضر است. اگرچه
زبانشناسان در این زمینه تحقیقاتی را صورت دادهاند؛ اما نظر به این که تحقیقات
آنان در زمینه زبان بشری، اغلب با توجه به جوامع غربی بوده است، نظریات آنان
از عهده توجیه کاربردهای قرآنی اسامی و القاب پیامبر اسلام(ص) قاصر است که
تفصیل آن را میتوان در این مقاله مطالعه کرد.
ملخص الجهاز:
4. تحلیل نامها و القاب پیامبر(ص) با تکیه بر نظریات زبانشناسان چنان که آمد، «براون» و «لوینسن» رعایت ادب و احترام افراد را از رهگذر خطاب به آنان با نام ناشی از خودمانی تلقی کردن مخاطب میدانست؛ اما به نظر میرسد، این نکته درباره پیامبر اسلام(ص) صدق نمیکند.
نیز همانطور که آمد، «براون» و «لوینسن» رعایت ادب و احترام اشخاص را از طریق خطاب به آنان با لقب بر اثر قدرت یا فاصله اجتماعی میخواند؛ اما این نکته نیز در مورد پیامبر اکرم(ص) صدق نمیکند؛ زیرا خداوند از همهکس و همهچیز بالاتر و قدرتمندتراست(لَیْسَ کَمِثْلِهِ شَیْءٌ (1) ، شوری، آیه 11).
نه آنجایی که نام احمد و محمد در آیات قرآن آمده است، به لحاظ خودمانی بودن اوست و نه آنجایی که القاب آن حضرت به کار رفته است، قدرت و فاصله اجتماعی او مورد توجه بوده است.
, London: Arnold; New York: Oxford University Press.
(1996) Pragmatics, Oxford: Oxford University Press.