خلاصة:
فروپاشی شوروی وافول قدرت این کشور از سطح جهانی به سطح منطقهای موجب شد تا نخبگان سیاسی
این کشور در سیاستهای خود تجدید نظر کرده وعمده توجه خود را به منطقه خارج نزدیک متمرکز
نمایند. جمهوری اسلامی ایران نیز بخش مهمی از تلاش خود راپس از جنگک سره معطوف به سیاست نگاه
به شرق از طریق تقویت ائتلافهای بینالمللی با هدف تضعیف فشارهای ساختاری علیه خود کرده است.
روش تحقیق در این پژوهش تحلیلی - توصیفی وابزار گرداوری اطلاعات» کتابخانهای است و با هدف
تاکید بر اهمیت همکاریهای مشت رک سیاسی» نظامی - امنیتی و منطقهای ایران و روسیه در جستجوی
منافع ملی دو کشوربرای رسیدن به توازن قوا در قبال امریکا میباشد. وسوال اصلی مقاله این است که
زمینههای گسترش مناسبات راهبردی جمهوری اسلامی ایران و روسیه چیست و چه اهدافی را دنبال
می کند؟ فرضیه نیز عبارت است از اینکه جمهوری اسلامی ایران و روسیه از گسترش مناسبات راهبردی در
پی ائتلافسازی با هدف کاهش فشارهای ساختاری و ایجاد تعادل در برابر نظام هژمونیک حاکم
آمریکاست و بر این اساس راهبرد موازنه دو کشور در نهایت منجر به دستیابی به منافع ملی و ایجاد توازن
در قبال امریکا و کاهش نفوذ این کشور در منطقه خواهدبود.
ملخص الجهاز:
واژه هايکليدي: ايران ، روسيه ، منطقه خاورميانه ، ائتلاف راهبردي، امريکا مقدمه در دوران پس از جنگ سرد دستگاه ديپلماسي جمهوري اسلامي ايران بخش مهمي از تلاش خود را معطوف به سياست نگاه به شرق از طريق تقويت ائتلاف هاي بين المللي با هدف تضعيف فشارهاي ساختاري عليه خود کرده است .
در اين ميان اگرچه روابط ايران و روسيه فراز ونشيب بسياري را تجربه کرده است ، با اين وصف کشور روسيه به عنوان يک قدرت برتر در نظام بين الملل که شاخص هاي برتري خود را در ابعاد مختلف اقتصادي، نفوذ سياسي و نظامي ارتقا بخشيده است مورد توجه دستگاه ديپلماسي ايران قرار گرفته تا از طريق توسعه همکاري با اين کانون قدرت بين المللي، بخشي از اهداف ملي ايران در سطوح منطقه اي و بين المللي تامين شود.
به کار گرفتن اين موارد در سياست خارجي ايران در طول سال هاي گذشته ، نظام بين الملل با نفوذ غرب را به مقابله با ايران بر انگيخته است و تلاش ايران براي براندازي نظم موجود و جايگزين آن با نظم عدالت محور اسلامي همواره کشورهاي ابر قدرت و خواهان وضع موجود را به تلاش براي از بين بردن جمهوري اسلامي با ابزارهاي گوناگون ، جنگ (تحميلي ايران و عراق ) و ابزار اقتصادي سياسي مانند تحريم ها عليه ايران وا داشته است .
بنابراين ، ماهيت سلطه ستيزانه سياست خارجي جمهوري اسلامي ايران ايجاب کرده است که تهران به ناچار و از روي مصلحت براي تأمين برخي هدف هاي سياسي و اقتصادي و امنيتي به برخي دولت ها از جمله روسيه گرايش نشان دهد و آن دولت ها نيز از اين وضعيت آگاه هستند.