خلاصة:
اهداف: سلامت روان، شادکامی و سرمایه اجتماعی از عوامل مهم عملکرد مطلوب، کارآفرینی، کاهش اضطراب و افسردگی و افزایش همکاری، توافق، صمیمیت، اعتماد و رضایت شغلی هستند. پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه شادکامی و سلامت روان با سرمایه اجتماعی کارکنان دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه انجام شد.
ابزار و روشها: پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی مقطعی است که در سال 1398 روی 200 نفر از کارکنان دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه انجام شد. ابزار گردآوری اطلاعات، پرسشنامههای سلامت عمومی GHQ-28، شادکامی اکسفورد و سرمایه اجتماعی بودند. دادهها در نرمافزار SPSS 16 و با استفاده از آزمونهای T مستقل، آنالیز واریانس یکطرفه، ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی تحلیل شدند.
یافتهها: میانگین سنی شرکتکنندگان در مطالعه 8.18±40.40 سال بود. شادکامیِ 57.5% کارکنان در سطح متوسط بود، 54.5% سلامت روان نامطلوبی داشتند و 60.5% نیز سرمایه اجتماعی بالایی را گزارش نمودند. شادکامی و سلامت روان پیشگوییکننده سرمایه اجتماعی بوده و 9.2% تغییرات واریانس آن را تبیین نمودند. محل زندگیِ مناسب با شادکامی و سرمایه اجتماعی رابطه معنیدار داشت (0.01p)، اما با سلامت روان رابطهای نداشت (0.294=p). همچنین میانگین نمرات سرمایه اجتماعی، سلامت روان و شادکامی با خود ارزیابی سلامت فردی، خود ارزیابی شادکامی و رضایت از زندگی رابطه آماری معنیداری نشان داد (0.05p).
نتیجهگیری: هر چه افراد، خود را سالمتر و شادتر ارزیابی کنند و از زندگی رضایت بیشتری داشته باشند از سلامت روان، شادکامی و سرمایه اجتماعی بیشتری بهرهمند هستند
Aims: Mental health, happiness, and social capital are important factors in optimal performance, entrepreneurship, reducing anxiety and depression, and increasing collaboration, agreement, intimacy, trust, and job satisfaction. The purpose of this study was to determine the relationship between happiness and mental health with social capital of Kermanshah University of Medical Sciences employees.
Instrument & Methods: This cross-sectional descriptive study was conducted on 200 employees of Kermanshah University of Medical Sciences in 2019. Data were collected using GHQ-28 General Health, Oxford Happiness and Social Capital questionnaires. Data were analyzed by SPSS 16 software using independent t-test, one-way analysis of variance, Pearson correlation coefficient, and linear regression.
Finding: The mean age of participants was 40.40±8.18 years. The happiness of 57.5% of the participants was moderate, 54.5% had poor mental health, and 60.5% reported high social capital. Happiness and mental health predicted social capital and explained 9.2% of its variance changes. A good place to live had significant relationship with happiness and high social capital (p
Conclusions: The healthier and happier people feel and the more satisfied they are with life, the more they enjoy mental health, happiness, and social capital.