خلاصة:
مقاله حاضر از نوع مروری- کتابخانه ای است که به بررسی تا ثیر روش تدریس حل مسئله بر یادگیری دانش آموزان می پردازد. هدف از نگارش این مقاله، آگاهی بیشتر معلمان نسبت به این روش تدریس و اهتمام جدی در بکارگیری این روش تدریس به عنوان عاملی بر یادگیری بیشتر و بهتر دانش آموزان است. نتیجه این مقاله نشان می دهد که روش تدریس حل مسئله تاثیر مثبتی بر یادگیری دانش آموزان دارد و یادگیری دانش اموزان را افزایش می دهد.
ملخص الجهاز:
درحال حاضر روش های نوين،فعالیت فراگیر در يادگیری را بسیارمهم تلقی می کند و اين فعايت و حضور فعال زمانی آشکارمی شود که شیوه ی تدريس معلم متناسب با محتوا و آموزش دروس باشد تا تحولی در روند آموزشی ايجاد شود (همدانی، حقانی و لیاقتدار، 1390 ).
در همه زمینه های اقتصادی،سیاسی،فرهنگی، نیازاست تاافرادی خلاق و دارای سطح علمی بالا تصمیماتی را به درستی اتخاذ نمايندوبرنامه ای مدون ودقیق طراحی کنند که اين خودمنوط به آموزش و پرورشی فعال است در نتیجه هررشدی که کارامد وصحیح باشد ريشه در آموزش وپرورش داردکه دست يافتن به اين امرمهم نیازمند تغییری اساسی درشیوه ها والگو های تدريس وبهره گیری از روش های نوين می باشد (شیخی فینی، زارعی و سعادتزاده، 1392).
همچنین اگر اين شیوه به مثابة روش آموزش و روش يادگیری در گروه های کوچک مورد استفاده قرار گیرد، روح همکاری و احساس مسؤلیت درون گروهی در دانش آموزان تقويت می شود و رشد می يابد.
تجربه نشان داده است که روش حل مساله به راحتی دانش آموزان را بر می انگیزد که فکرشان را بیان کنند، آن را درمعرض نقد و بررسی قرار دهند، به بحث و گفتگو بگذارند، از مشاهدات و فعالیت های خود گزارش تهیه کنند،آزمايش مورد نظر را انجام دهند، اطلاعات لازم را جمع آوری و طبقه بندی کنند ، آن ها را سازمان دهند، نتیجه گیری کنند، حاصل کار خود را به همکلاسی ها گزارش کنند و مهم تر از همة اين ها، يافته های علمی خود را در صحنة زندگی واقعی بکار گیرند.