«امه سزر»؛ متعهد و مبارز مقدمة ومراجعة

"به نظر ژان پل سارتر-که‌ برای اولین بار با آندره برتن هم عقیده‌ است-شعر سزر همانند موشکی که از آن خورشیدها بیرون می‌جهند، می‌چرخد و می‌درخشد:سوررئالیسم در اشعار او همچون«گلی عظیم و سیاه» شکوفان می‌گردد. قسمتی از شعر بلند«بازگشت به‌ سرزمین مادری»او چنین است: تعلقات نژادی‌ام مردمک آب راکد نیست به روی چشم مرده زمین تعلقات نژادی‌ام نه یک برج است و نه یک کلیسای عظیم تعلقات نژادی‌ام در گوشت سرخ زمین در گوشت سوزان آسمان غوطه‌ور می‌شود تعلقات نژادی‌ام در درماندگی‌ شفاف صبر استوارش رخنه می‌کند به دنیای سفید گوش فرا دهید بسیار خسته از تلاش بی‌پایان مفاصل عاصی‌اش زیر ستاره‌های‌ خش می‌نالند خشکی پولادین آبی‌اش گوشت‌ رمزآلود را می‌درند به پیروزیهای خیانت بارش که‌ شکستهایش را رعدآسا اعلام‌ می‌کند گوش فرا ده به دست‌آویزهای سترگش،به‌ لغزشهای حقیرانه‌اش گوش فرا ده ترحم برای فاتحین عالم و ساده‌ لوح ما!"