ملخص الجهاز:
"با توجه به این که قیمت نفت در بازارهای جهانی و براساس تقاضای کشورهای بزرگ و صنعتی تعیین میشود و بیش از 80% صادرات و بیشتر درآمدهای صادراتی این کشور وابسته به نفت میباشد؛در نتیجه عمده تجارت خارجی آن وابسته و در گرو نفت است که از لحاظ استراتژی اقتصادی و سیاسی وضعیت نامطمئن و نامطلوبی را درپیدارد؛چرا که با هرگونه تنش در روابط خارجی،خریداران آنها میتوانند با بایکوت کردن خرید نفت و فشار آوردن روی قیمت نفت"همانطوری که در سالهای مختلف چنین کردهاند"بر اقتصاد داخلی فشار وارد کرده و آن را دچار اختلال سازند که نتیجۀ این عمل مسائل امنیتی داخلی از جهت سیاسی و هم از جهت اقتصادی ایجاد میکند.
فصلنامه:به نظر شما روشهای برونرفت از چنین وضعیتی کدام است و اساسا آیا تکمحصولی بودن تنها شکل ممکن برای اقتصاد ایران است؟ غنی نژاد:در بلند مدت از جهتی چاره در این است که به درآمدهای ارزی تنوع داده شود و صرفا اتکا به صادرات نفت خام نبوده و صادرات صنعت نفت نیز به توجه درآید.
وقتی شرکت"ایران خودرو"بدین وسعت با ناکارآمدی محسوس خود 15% تولید ناخالص ملی را به خودش معطوف داشته باشد،یک مسأله امنیتی پیش خواهد آمد؛چرا که اگر مرزها باز شود و کشور به سوی جهانیشدن پیش رود و در بازاری"سازمان تجارت جهانی" وارد شود،چه بلائی بر سر این شرکت خواهد آمد؟و ازاینرو هم اکنون باید به فکر اصلاح ساختار شرکتهای عظیمی همچون ایرانخودرو بود."