خلاصة:
مطالعه و سنجش شاخص های رفاه اجتماعي روستایی ضرورت و نيازي اساسي تلقی می شود، زيرا تصميم گيرندگان بر مبناي يافته هاي حاصل از آن، بهتر می توانند کنش ها و سیاست هایی را شکل دهند که می تواند باعث بهبود وضعیت رفاه اجتماعی در مناطق روستایی شود. از این رو هدف کلی این مطالعه توصیفی پیمایشی سنجش معرف های رفاه اجتماعی روستایی و تبیین عوامل موثر بر آن در دهستان منصورآقایی شهرستان روانسر است. جامعهی آماری مورد مطالعه روستائیان سرپرست خانوار دهستان منصور آقایی بودند (N= 2294) که با استفاده از روش نمونهگیری تصادفی ساده، 189 نفر از آنها انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه ای بود که روایی و پایایی آن از طریق پانل متخصصان و آلفای کرونباخ مورد تائید قرار گرفت. بر اساس نتایج، از بین شاخص های رفاه اجتماعی روستایی: شاخصهای رضایت شغلی، انسجام و مشارکت اجتماعی به ترتیب در اولویت اول تا سوم جای گرفتند. علاوه بر این یافته ها نشان داد تفاوتهای معنی داری بین میزان رفاه اجتماعی روستایی از لحاظ جنسیت، وضعیت تاهل و سطح تحصیلات افراد وجود داشت. لازم به ذکر است زنان مورد مطالعه به طور کلی از رفاه اجتماعی کمتری نسبت به مردان برخوردار بودند. بر اساس یافته ها، رابطه مثبت و معنیداری نیز بین سن، تحصیلات و میزان درآمد با رفاه اجتماعی روستایی وجود دارد، بهگونهای که با افزایش هرکدام از این متغیرها، میزان رفاه اجتماعی روستایی نیز افزایش مییابد. بر اساس یافته های استخراج شده سه متغیر سن، سطح تحصیلات و درآمد ماهیانه خانوار، 39 درصد از تغییرات متغیر وابسته رفاه اجتماعی روستایی را تبیین می نمایند.
ملخص الجهاز:
بررسيها نشان داد در اکثر مطالعات مربوط به رفاه اجتماعي روستايي از افزايش درآمد به عنوان 2 راهبردي جهت افزايش رفاه اجتماعي و توسعه روستايي اشاره شده است (آبييمبلا و الاوکمي ، ٢٠١٣؛ رکن الدين افتخاري و طاهر خاني، ١٣٨١ و طراز کار و زيبايي، ١٣٨٣) و يا اين که موضوع رفاه تنها با استفاده از يک بعد مورد ارزيابي قرار گرفته است مثلا تاثير مواردي هم چون: کاهش سطح آبهاي زيرزميني(تهامي و همکاران، ١٣٨٤)، بهبود بهداشت و سلامت خانوار روستايي(مهرباني، ١٣٩١)، کيفيت زندگي(احمدوند و همکاران، ١٣٩١)، سن و جنس (عمراني و همکاران، ١٣٨٨) ، وضعيت مسکن و پتانسيل طبيعي روستا(رامسي و اسميت ٣، ٢٠٠٧)، تقويت انسجام اجتماعي، مشارکت اجتماعي و ارتباطهاي جمعي( اوربل و داوز٤، ٢٠٠٥) بر ميزان رفاه روستائيان پرداخته شده است .
همانطور که در جدول جدول شماره ٦ مشاهده مي شود بين شاخص امنيت شغلي، رضايت از ميزان درآمد، رضايت از مسکن رضايت از زندگي، بهداشت و سلامت ، آموزش و پرورش و انسجام و مشارکت اجتماعي با افراد با سطوح درآمدي مختلف تفاوت معنيداري وجود دارد، به گونه اي که افراد با درآمد بالاتر از نظر اين شاخص ها در سطح مطلوبتري قرار دارند.
يافته هاي پژوهش در خصوص وضعيت رفاه اجتماعي زنان و مردان مورد مطالعه نشان داد از نظر شاخص هاي رضايت شغلي، بهداشت و سلامت ، انسجام و مشارکت اجتماعي، آموزش و پرورش بين دو گروه تفاوت معنيداري وجود دارد، به گونه اي که مردان در وضعيت مطلوبتري نسبت به زنان از نظر اين شاخص ها قرار داشتند.