خلاصة:
این مقاله سعی دارد گفتمان دولت‌های هاشمی رفسنجانی و احمدی‌نژاد در حوزه توسعه به‌طور عام و توسعه روستایی به‌طور خاص را تحلیل کرده و با استفاده از آن به تفسیر شکل‌گیری گفتمان توسعه در سیاست‌های توسعه روستایی ایران در این دوران دست یابد. در روش تحقیق این مقاله از اصول نظریه گفتمان لاکلاو و موفه و از روش پیشنهادی تحلیل گفتمان پسابنیادین (PDA)، برای عملیاتی کردن آن استفاده شده است. داده‌های این مقاله از میان مصاحبه‌ها، سخنرانی‌ها و اظهارنظرهای روسای دولت و همچنین مواد و تبصره‌های مرتبط با حوزه روستایی در متن برنامه‌های توسعه پنج‌ساله اول، دوم و پنجم به روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب شده است. نتایج نشان داد که هرچند حوزه روستایی در گفتمان دولت هاشمی به قلمروی گفتمانی دولت وارد شد، اما مجموعه عواملی باعث ایجاد نقص در ارتباط حوزه روستایی با کلیت گفتمانی دولت و درنتیجه بروز ناهماهنگی‌های زیادی در این حوزه گردید. از سوی دیگر، گفتمان دولت احمدی‌نژاد در مقایسه با دولت هاشمی رفسنجانی، مناسبات گفتمانی قوی‌تری را با حوزه روستایی برقرار کرده است. می‌توان گفت گفتمان دولت احمدی‌نژاد برای از میدان به در کردن گفتمان دولت هاشمی، با تمرکز بر شرایط فیزیکی و بیرونی کوشید که توزیع این شرایط را بهبود بخشد. اما همان‌طور که دولت هاشمی از بهبود جنبه‌های نرم‌افزاری نظیر حوزه‌های فرهنگی و اجتماعی غافل شد، گفتمان دولت احمدی‌نژاد نیز درنهایت توجه چندانی بر این حوزه‌ها نداشت و عمدتاً بر بهبود توزیع امکانات و تسهیلات فیزیکی تأکید نمود.
This article attempts to interpret the formation of discourse of development in Iran’s rural development policies by analyzing the discourse of Hashemi and Ahmadinejad governments in the areas of development in general and rural development in particular. The research method used in this article is based on the principles of Laclau and Mouffe's Discourse Theory and the proposed method of Post-foundation discourse analysis (PDA). The data used in this article was collected from interviews, lectures, and statements of presidents and clauses and notes related to rural areas in the context of the First, Second, and Fifth Five-Year Development Plans by purposive sampling. The results showed that the rural areas had been incorporated into the discourse of Hashemi’s government domain. But the set of factors led to the incomplete relationship between the rural sphere and the discourse of government causing many inconsistencies in this area. On the other hand, discourse of Ahmadinejad government has a stronger and more discursive relationship with the rural issues. In other words, the discourse of Ahmadinejad's government to disrupt the discourse of Hashemi government focusing on physical and external conditions, seeks to improve these conditions. However, as in the discourse of Hashemi’s government, the discourse of Ahmadinejad's government ultimately did not pay much attention to the cultural and social spheres of development, emphasizing instead the improved distribution of physical facilities.
(
, 
, 
)
