خلاصة:
یکی از تبعات فرایند جهانی رشد و گسترش شهرها، شکلگیری محلات فقیر در حاشیه شهرها است؛ و از جمله مسایلی است که همواره موضوع مطالعه و برنامهریزی مجامع بین المللی در بسیاری از شهرهای جهان بوده است. برای حل این مساله، رویکرد توانمندسازی در دهه 1980 مطرح، که اجتماعات غیررسمی را نه به عنوان یک معضل بلکه به عنوان یک دارایی اجتماعی مینگرد تا توانمندسازی را جایگزین فرهنگ فقر بنماید. بنابراین تحقیق حاضر به بررسی میزان موفقیت طرح ساماندهی و توانمندسازی سکونتگاههای غیررسمی شهر زاهدان، با استفاده روشهای آماری و نگرشی کمی-کیفی کارشناسان پرداخته است. این پژوهش از لحاظ هدف و ماهیت، کاربردی به شمار میآیدکه در مطالعات میدانی از مصاحبه با کارشناسان استفاده شده است. نتایج تحقیق نشان میدهد که طرح ساماندهی و توانمندسازی زاهدان در محدوده بافت غیررسمی شهر مطابق با امکانات مالی و بودجه شهرداری و توان اقتصادی شهروندان تدوین نشده است.
One of the consequences of the global process of urban growth and development is the formation of poor neighborhoods in the margins of the cities and is one of the issues that has always been the subject of studying and planning international forums in many cities around the world. To address this, the empowerment approach in the 1980s, which considers informal communities not as a dilemma but as a social asset, is to replace empowerment with the culture of poverty. Therefore, the present research studies the success rate of organizing and empowering informal settlements in Zahedan city using quantitative and qualitative statistical methods and qualitative approaches of experts. This research is applied in terms of purpose and nature, which has been used in field studies by interviewing experts. The results of the research show that Zahedan's organization and empowerment plan in the unofficial context of the city according to the financial and municipal funds and citizen's economic capacity are not developed.
ملخص الجهاز:
نتايج تحقيق نشان مي دهد که طرح سامان دهي و توانمندسازي زاهدان در محدوده بافت غيررسمي شهر مطابق با امکانات مالي و بودجه شهرداري و توان اقتصادي شهروندان تدوين نشده است .
فرضيه هاي پژوهش : به نظر ميرسد که از نظر کارشناسان طرح بهسازي و توانمندسازي سکونت گاه هاي غيررسمي شهر زاهدان مطابق با توان مالي ساکنان و بودجه شهرداري تدوين نشده است .
بنابراين طرح بهسازي و توانمندسازي مطابق با توان مالي ساکنان و بودجه شهرداري جهت تحقق در سکونتگاه هاي غيررسمي شهر زاهدان تدوين نشده است .
با توجه به اينکه مقدار احتمال کمتر از مقدار خطاي نوع اول که برابر با ٠/٠٥ است ، بنابراين مي توان چنين نتيجه گرفت هماهنگي بين سازمان هاي متولي اجراي طرح هاي سکونتگاه هي غيررسمي زاهدان وجود ندارد و فرض دوم پژوهش نيز پذيرفته مي شود.
لذا تعاوني هاي عمراني سرمايه گذار بومي با شرايط فرهنگي، اجتماعي و اقتصادي مي تواند بسترساز همکاري و هماهنگي شهروندان اين محله باشد و بتوان با ديگر هماهنگي هاي مورد نياز اين تعاوني ها در جهت اجراي طرح سامان دهي و توانمندسازي در محلات غيررسمي شهر است .
- با توجه به اينکه ، يکي از اهداف اجراي طرح هاي سامان دهي و توانمندسازي در سکونتگاه هاي غيررسمي، حفظ ساکنان بومي اين محله و جلوگيري از تغيير مکان آن ها به ديگر محلات شهر زاهدان باشد.