خلاصة:
موضوع و هدف: هدف از پژوهش حاضر تدوین الگوی بومی شادی در جامعه اسلامی ایران بود. در همین خصوص عوامل موثر بر شادی شناسایی و الگوی مفهومی شادی مفروض گردید.
روش: پژوهش حاضر از نوع کیفی و تحلیل محتواست که از روش چندسویه سازی مشتمل بر مصاحبه با دانشجویان، متخصصان و تحلیل متون استفاده کرده است. بدین منظور پانزده نفر از دانشجویان (هفت پسر و هشت دختر) و پنج نفر از متخصصان رشته روانشناسی و علوم قرآنی (دو زن و سه مرد) دانشگاه اصفهان به صورت هدفمند در دسترس و با توجه به معیارهای ورود به مطالعه انتخاب شدند. روش جمعآوری دادهها انجام یک مصاحبه نیمهساختاریافته بود. جمعآوری دادهها تا رسیدن به اشباع نظری کامل دادهها ادامه یافت و تحلیل دادهها با کمک نرمافزار انویوو انجام گرفت. علاوه بر این متون مرتبط نیز مطالعه شده و متون به روش تحلیل محتوای کیفی تحلیل شدند و در نهایت مقولههای اصلی شادی استخراج شد.
یافتهها: از تجزیه و تحلیل دادهها یازده مقوله اصلی شامل: 1. عوامل جمعیت شناختی (سن، جنسیت، تحصیلات و وضعیت تاهل)، 2. عوامل اقتصادی (درآمد، شغل)، 3. عوامل زیستی (ژنتیک)، 4. عوامل شخصیتی (برونگرایی، روانرنجوری، توافقپذیری، باز بودن نسبت به تجربه، وظیفهشناسی)، 5. عوامل شناختی (خوشبینی، معناداری زندگی، نداشتن افکار ناکارآمد، عزت نفس و کیفیت زندگی)، 6. عوامل عاطفی (شفقت و هوش هیجانی)، 7. عوامل اجتماعی (ارتباطات اجتماعی، روابط با خانواده و حمایت اجتماعی)، 8. عوامل مرتبط با سبک زندگی (ورزش، تغذیه، اوقات فراغت)، 9. عوامل ارزشی، مذهبی و معنوی (سلامت معنوی و ارزشها و اعمال مذهبی)، 10. بهزیستی روانی و 11. شوخ طبعی به دست آمد.
نتیجه پژوهش: به طور کلی نتایج نشان داد که عوامل مذهبی و معنوی مهمترین عامل در میزان شادی در یک جامعه اسلامی است و علاوه بر آن بهترتیب مهمترین عوامل اثرگذار بر روی میزان شادی، عبارتاند از سرگرمی و انجام فعالیتهای مورد علاقه، شخصیت و روابط اجتماعی.