خلاصة:
هدف از این پژوهش بررسی رابطه دینداری با رضایت از زندگی در بین دانشجویان دانشگاه فرهنگیان یاسوج میباشد. در این راستا پرسشهایی مطرح گردید که عبارتند از: دینداری چه رابطهای با رضایت از زندگی دارد؟ کدام یک از ابعاد دینداری با رضایت از زندگی رابطه قوی تری دارد؟ پژوهش حاضر از نوع پیمایش میباشد. برای انجام این پژوهش 172 نفر از دانشجویان دانشگاه فرهنگیان یاسوج به صورت تصادفی خوشهای چند مرحلهای انتخاب شدند و همه دانشجویان ابزارهای مورد نظر را تکمیل نمودند. در این تحقیق از پرسشنامه معبد و مقیاس رضایت از زندگی استفاده شد. دادهها به وسیله نرم افزار spss تحلیل و از آزمونهای همبستگی، رگرسیون، کولموگروف اسمیرنف، آزمونt استفاده شد. تحلیلهای بدست آمده نشان داد که بین میزان دینداری و میزان رضایت از زندگی به میزان 0. 22 همبستگی مثبت وجود دارد. همچنین بررسی ابعاد مختلف دینداری نشان داد که بین میزان رعایت واجبات دینی و میزان رضایت از زندگی به میزان 0. 18 همبستگی مثبت وجود دارد. از سوی دیگر بین میزان رعایت مستحبات دینی و میزان رضایت از زندگی به میزان 0. 23 همبستگی مثبتی وجود دارد و این میزان همبستگی در سطح خطای پنج درصد معنی دار است، همچنین بین میزان بهرهگیری از دین در تصمیمگیری زندگی و میزان رضایت از زندگی به میزان 0. 19 همبستگی مثبت وجود داشته و این میزان همبستگی در سطح خطای پنج درصد معنی دار است پس بین ابعاد مختلف دینداری و میزان رضایت از زندگی رابطه وجود دارد. بررسی دادهها نشان داد که از میان سه بعد نگرش مذهبی، بعد انجام واجبات میتواند تغییرات رضایت از زندگی را پیش بینی کند. نتایج بازگو کننده ی این مطلب است که علاوه بر انجام واجبات، که بیشتر بعد فردی دین اسلام است، دخالت دادن دین در تصمیمگیری ها و انتخابها که بیشتر بعد اجتماعی است، رضایت از زندگی را تحت تاثیر قرار میدهد.