خلاصة:
بیانمسئله: گفتمانهایسیاسی نقش بسزایی درتدوین وشکلگیری رقابتها،تعاملات و نزاعهایسیاسی در کشورهای مختلف برعهده دارند. این تأثیرگذاری بهویژه در کشورهای متکثر و سرشار از گفتمانهای سیاسی و فرهنگی بسیار قابلتوجه است. ترکیه یکی از این کشورهای مهم و تأثیرگذار درمنطقه خاورمیانه است که در دورهای طولانی شاهد رقابتهای گفتمانی متعددی بوده که همچنان نیز ادامه دارد. در همین راستا بهنظر میرسد بررسی سیر تعامل و تقابلهای گفتمانی در این کشور در قالب همکاری ومنازعه، پژوهشی مفید وضروری بهحساب آید. هدف:پژوهشحاضر درصدد است تا بابهرهگیری از روش گفتمانی لاکلائو و موف بهبررسی نزاعها و همکاریهای گفتمانی در ترکیه از سالهای 1990 تا 2016 بپردازد. نتیجهگیری:بدینترتیبمیتوان گفتمانهای اسلامگرا،سکولارها (کمالیستها و لائیکها) وهمچنین خردهگفتمانهایی نظیر کردها را ازجمله مهمترین گفتمانهای فعال درصحنه سیاسی این کشور بهشمار روند.این بررسی بهویژه از زمانی برای پژوهشحاضر حائزاهمیت است که گفتمان اسلامگرایی در دهه90 نیزتوانست خود را بهطورجدی در صحنهسیاسی ترکیه نشان دهد وحتی در دورهای بهگفتمان هژمونیک تبدیل شود. بهعلاوه قدرتگرفتن حزب عدالت وتوسعه بهعنوان حزبی اعتدالگرا و متمایل به گفتمان اسلامگرایان شکل وماهیت نزاعها وهمکاریهای گفتمانی را در این کشور پیچیدهتر کرده است. روش: دراین پژوهش قصد براین است که باروش توصیفی–تحلیلی و ابزارگردآوری مطالب ازنوع روش کتابخانهای، بهبررسی رقابتهای اسلامسیاسی وسکولاریسم درترکیه پرداخته شود.
Political discourses have an important role in forming the political. Competitions, instractions and conflicts in different countries. This effect, specially in multinational and full of political and cultural discourses countries is very considerable. Turkey is one of the important and effective countries in the middle east which is faced by different discourse competitions. In this regard, it seems that studying the trend of discourse interactions in this country in form of cooperation and conflict is an effective and essential research. The current work aims to study discourse conflict and cooperation in turkey during 1990-2016 using mouffe and lacal's discourse method .We also used library method and historical references. Therefore, Islamist discourse, Seculars (kemalists and laics) and also, some microdiscourses such as kurds can be considered as the most important active discourses in political area in this country. This study is important for the current research when Islamic discourse in 1990s is strongly offered in turkey's political area and in some periods.it become a hegemonic discourse. Additionly, taking power of justice and development party as a maderate party and tendency to Islamic discourses has complicated the nature of discourse conflict and cooperation in this country.
ملخص الجهاز:
ناگفته نماند که پژوهش حاضر با آگاهي از حاکميت اسلام گرايي تا قبل از روي کار آمدن آتاتورک، رويکرد غالب در اين کشور را اسلام گرايي تلقي ميکند که به دليل محدوديت پژوهش از بررسي آن صرف نظر مي کنيم ؛ بااين حال ، مهم ترين گفتمان هاي سياسي ترکيه به ترتيب زير هستند: ١) جريان سکولار که شامل نظاميان و ملي گراها ميشود و از زمان به قدرت رسيدن آتاتورک در سال ١٩٢٤ تا ٢٠٠٢ را در بر مي گيرد.
چنين به نظر ميرسد که روند شکل گيري قدرت در نزد گفتمان هاي سياسي ترکيه به گونه اي است که با قدرت گرفتن يکي از آن ها، ساير گروه ها به طور کامل حذف نميشوند و حتي به صورت بالقوه توانايي آن را دارند که با تشکيل عناصر گفتماني خاص خود، قدرت را به دست گيرند؛ به طور مثال دربارة گفتمان اول که به سکولارها اختصاص دارد، ميتوان گفت بخش اعظمي از تاريخ ترکيۀ جديد در اختيار آنان بوده است و همواره به عنوان «گفتمان مسلط » به يک هژموني تبديل شده بودند؛ بنابراين با وجود تلاش هاي طرفداران عثمانيگرايي و احياي نظام سياسي خلافت ، ناسيوناليسم ترک به همراه غرب گرايي افراطي در قالب رويکرد کماليسم بر عرصۀ سياسي ترکيه حاکم شده بود و جمهوري جديد ترکيه را در سال ١٩٢٣ بنا نهاد.