خلاصة:
مقدمه: بحران‌های ناشی از سرطان سبب عدم تعادل و ناهماهنگی فکر و جسم می‌شود، اما بیشترین حالت در این دوره برای بیمار حس یاس و ناامیدی است. این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی درمان پذیرش و تعهد بر احساس امیدواری و باور به جهان عادل در بیماران مبتلا به سرطان سینه انجام شد. روش: روش پژوهش نیمه‌تجربی، طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل تمامی زنان مبتلا به سرطان سینه شهر تهران بودند که از بین آنها تعداد 40 نفر به‌صورت نمونه‌گیری در دسترس هدفمند انتخاب شدند.سپس به‌صورت تصادفی در دو گروه کنترل و آزمایشی جایگزین شدند. ابزار گردآوری داده‌ها شامل پرسشنامه باور به جهان عادل رابین و پپلاوفرنهام (2003) و پرسشنامه امید به زندگی هرث بودند. داده‌ها با استفاده از روش تحلیل کوواریانس چند متغیره تحلیل شدند. یافته‌ها: نتایج پژوهش حاکی از روند افزایشی پایدار در نمرات مقیاس امیدواری و باور به جهان عادل بیماران مبتلا به سرطان سینه بود که بیانگر اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد در افزایش متغیرهای مذکور است. نتیجه‌گیری: ناامیدی نقشی مستعدکننده، تسریع‌کننده و تداوم‌بخش را در بیماری‌های سرطانی بازی می‌کند و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد می‌تواند با افزایش آن نقش مهمی را به‌عنوان درمان‌های کمکی و توان‌بخشی در کنار درمان‌های پزشکی ایفا کند.
Objective: Cancer crises cause imbalance of mind and body, but most of the time for the patient is a feeling of despair and hopelessness. The purpose of this study was to evaluate the effectiveness of acceptance and commitment therapy on the hope and belief in a just world in patients with breast cancer. Method: The quasi-experimental research method was pretest-posttest design with control group. The population of the study included all women with breast cancer in Tehran. 40 of them were selected by convenience sampling. They were then randomly assigned to the control and experimental groups. The data collection tools included Adel Robin and Pplawprenham (2003) Belief in World Question and Herth Life Expectancy Questionnaire. Data were analyzed using multivariate analysis of covariance. Findings: The results showed a steady increase in the scores of the Hope and Belief in a Fair World Scale for Patients with Breast Cancer, indicating the effectiveness of acceptance and commitment therapy in increasing these variables. Conclusion: Disappointment plays a predisposing, accelerating, and persistent role in cancer, and acceptance and commitment therapy can play an important role as adjunctive and rehabilitative therapies alongside medical treatments.
(
, 
, 
)
