خلاصة:

داستان سیاوش یکی از داستانهای شاهنامه است که فردوسی در آن با بهره جویی هنرمندانه از برخی از عناصر داستانی و تکنیکهای داستانپردازی زمینه ساز غنای بیشتر آن گردیده است . سوگ سیاوش دربرگیرندة دو داستان عشق ممنوعۀ سودابه و داستان تبعید سیاوش به توران زمین و کشته شدن او به دست افراسیاب است که به نوعی ترکیبی از حماسه و غناست . در این مقاله به بررسی تکنیکهای داستانسرایی شاهنامه با تاکید بر عناصـر داسـتانی در داسـتان سـیاوش پرداخته شـده و به روش پژوهش توصـیفی-تحلیلی نوشته شده است . در سوگ سیاوش از عنصر گفتگو برای نشان دادن افکار شخصیتها، بسط داستان و پیشبرد وقایع ، بیان خصوصیات اشخاص ، معرفی روابط میان اشخاص ونسبت آنها،تصویرسازی، مشخص کردن مکان ، مشخص کردن زمان و فضاسازیاستفاده شده است و نتایج به دست آمده نشان میدهد که فردوسی در این داستان علاوه بر گفتگو از عناصــری همچون شــخصــیت پردازی، کشــمکش و پیرنگ در توصــیفاتش بهره برده و از تکنیکهایی همچون تعلیق ، خوش آغازی، ضرباهنگ ، به عقب کشیدن نقطۀ آغاز داستان و ترکیب داستان حماسی با داستان غنایی نیز در پرداخت پیرنگ آن استفاده کرده است .

خلاصة: (مترجم بواسطة الذكاء الاصطناعي)

قصه سیاوش هی واحده من قصص الشاهنامه حیث ان الفردوسی فی ذلک باستخدامه الفنی لبعض العناصر القصصیه وتقنیات السرد، جعلها اکثر اثراء. ماساه سیاوش تتضمن قصتین: الحب المحرم للسودابه وقصه نفی سیاوش الی توران وقتله علی ید افراسیاب، وهی نوع من الترکیبات من الملحمه والغنی. فی هذه المقاله، تم دراسه تقنیات السرد فی الشاهنامه مع الترکیز علی العناصر القصصیه فی قصه سیاوش وکتبت بطریقه بحث وصفی-تحلیلی. فی ماساه سیاوش، تم استخدام عنصر الحوار لاظهار افکار الشخصیات، توسیع القصه وتقدم الاحداث، توضیح خصايص الشخصیات، تقدیم العلاقات بین الشخصیات ونسبها، التصویر، تحدید المکان والزمان وتهیيه الاجواء. والنتايج التی توصلت الیها تظهر ان الفردوسی فی هذه القصه بالاضافه الی الحوار استخدم عناصر مثل:الشخصیات، الصراع والحبکه فی وصفه، واستخدم تقنیات مثل التشویق، البدایه الجیده، الایقاع، تاخیر نقطه البدایه للقصه ودمج القصه الملحمیه مع القصه الشعریه فی حبکتها.

ملخص الجهاز:

اين وضعيت خود بازگوکننده آن انگاره مهم است که شخصيت و پيرنگ را همچون دو سر يک الاکلنگ در نظر ميآورد که جوهر اصلي آنها يکي است (تأملي ديگر در باب داستان ، پرين : ص ٤٠-٤١) ارسطو «شخصيت » را عامل دوم و وابسته به اصل و وجود «پيرنگ » معرفي کرده و اظهار داشته است که شخصيتها تنها براي شکل دادن به حوادث پيرنگ داستان ، به روايت راه مييابند (مقدمه اي بر ادبيات نقد و نظريه ، بنت و رويل : ص ٧٩). سرنوشت که از نقش آفرينان تراژدي کلاسيک است ، اين بار چنين ظاهر ميشود: چنين اســــت کردار اين گنــده پير ســـتاند ز فرزنـــد پســـتان شـــير چو پيوســـته شـــد مهر دل بر جهان بــه خــاک انــدر آرد همــي ناگهــان (شـــاهنامه فردوســـي، ج ١، ابيـــات (2517-2515 در بيت پاياني اين پس گفـت وگـو، فردوسـي تلويحـاً بـه مخاطـب ميگويـد کـه جلـوة دراماتيک پايـان ايـن داسـتان ، در واقـع ، بـا داسـتان بعـدي وي، آورده شـدن کيخسـرو از تـوران بـه ايـران زمـين و گرفتـه شـدن کـين سـياوش بـه دسـت وي و يـارانش کـاملتر خواهد شد: ز خون سياوش گذشـتم بـه کـين بــه آوردن شــه ز تــوران زمــين (شاهنامه فردوسي، ج ١، ص ٢٥٢٢) آميــزة دوگانــه حماســه و درام در داســتان ســياوش موجــب شــده اســت کــه بخــش عمدة ابزار روايت آن ، گفت وگـو، بـر ويژگـيهـاي ايـن دو نـوع اسـتوار گـردد.

استلام ملف الإرجاع :
(پژوهیار, , , )

تحميل
تحميل HTML

رابط قصير:

صفحة:

دخول / الاشتراک

تحتاج الدخول لعرض محتوى المقالة. إذا لم تكن عضوًا ، فتابع من الجزء الاشتراک.

دخول

تکنیکهای داستانی در تراژدی سیاوش مقالة