خلاصة:
این مقاله به بررسی تاثیر عوامل اثرگذار بر بهره‌وری کل عوامل به ویژه نوع مصرف انرژی و سرمایه انسانی طی دوره زمانی 1980 تا 2014 (1393-1359) در ایران پرداخته است. در این راستا با توجه به وجود مشکل درون‌زایی در مدل، عوامل تاثیرگذار بر رشد بهره‌وری کل عوامل در ایران در قالب پنج مدل مختلف با استفاده از روش GMM برآورد شد. بر اساس یافته‌های پژوهش، شدت استفاده از سوخت‌های فسیلی به طور قابل توجهی بهره‌وری کل عوامل را در ایران کاهش می‌دهد. همچنین درجه باز بودن تجاری، شدت استفاده از انرژی‌های تجدیدپذیر و بهره‌وری کل عوامل با یک دوره تاخیر از عوامل افزاینده‌ی بهره‌وری کل عوامل در ایران هستند. در نهایت نتایج نشان‌دهنده‌ی آن است که نه تنها سرمایه انسانی و سرمایه‌گذاری مستقیم خارجی طی دوره زمانی پژوهش، در بهره‌وری کل عوامل در ایران نقشی نداشتند بلکه نقش اثر تعاملی آن‌ها در بهره‌وری نیز تایید نشد.
This article investigates the impact of factors affecting the total productivity in Iran, in particular the type of energy consumption and human capital during the period of 1971-2014. In this regard, due to the endogeneity problem in the model, the factors affecting the growth of the total factor productivity in Iran were estimated using five different models implemented through GMM. According to the results, the intensity of fossil fuel use significantly reduces the total factor productivity in Iran. Also, the first lag of the total factor productivity, trade openness and intensity of renewable energies are the incremental factors of that productivity in Iran. Finally, the results indicate that human capital and foreign direct investment during the study period did not play a role in the total factor productivity in Iran, nor was the role of their interaction confirmed in productivity.
(
, 
, 
)
