خلاصة:
رفتارهای پرخاشگرانهای را که بهواسطه ابزارهای الکترونیک با هدف آزار دیگران انجام میشود، زورگویی مجازی میگویند. این مقاله با توجه به آمار رو به رشد زورگویی مجازی، به بررسی سیاستگذاری مطلوب در فضای مجازی و چالشهای آن میپردازد. بر همین اساس، با 20 نفر از صاحبنظران فضای مجازی، شامل استادان دانشگاه، فارغالتحصیلان مقطع کارشناسی ارشد و دکترای ارتباطات و مدیریت رسانه، پژوهشگران، خبرنگاران و پلیس فتا مصاحبهصورت گرفت که نمونهها بهصورت هدفمند انتخاب شدند. مصاحبهها به روش دستی پیاده و دادهها کدگذاری و مقولهبندی شدند و در نهایت، مدلی برای سیاستگذاری مطلوب در فضای مجازی ارائه گردید. یافتههای این مقاله نشان میدهد که به دلیل وجود چالشهایی چون ناآگاهی مسئولان و کمتوجهی به اقدامات پیشگیرانه و ایجابی، سیاستگذاری در این حوزه نهتنها توان حل مشکل را نداشته، بلکه در کاهش آن هم موفق نبوده است. ارائه برخی راهکارها براساس نتایج بهدست آمده میتواند دست کم برخی از مشکلات کلان فضای مجازی و زورگویی در آن را در سطح جمعی و فردی تعدیل کند.
Aggressive behaviors which are mediated by electronic devices are called
cyberbullying. As all stats show increasing rate of cyberbullying, this article
explores good policy making in cyberspace and challenges on this path.
Hence, we chose a sample of 20 cyberspace experts including academics, MA
and PhD graduates in majors like communication, media management and the
likes, researchers, journalists and cyber-police (FATA) employees. We then
transcribed the interviews, codified them based on qualitative methods, and
analyzed our results to get to a perceived model of good policy making in
cyberspace. Our findings revealed that because of the existence of
unawareness in decision makers, little attention to prevention policies, and
reactionary solutions, not only current policies have been unable to tackle
problems in this field, they have not even able to harness counter-functions of
cyberspace. Our findings also have implications for policy making and future
research. With a realistic perspective, we can hope to have a more safe
internet for everybody, in both individual and collective senses.
ملخص الجهاز:
به علاوه ميتوان از مقررات و ضوابط شبکه هاي اطلاع رساني رايانه اي مصوب شوراي عالي انقلاب فرهنگي در سال ١٣٨٠ ياد کـرد کـه طـي آن ، واحـدهاي ارائـه کننـده خـدمات اينترنتي و اطلاع رساني از فعاليت و اعمال متعددي شامل نشر مطالب الحـادي و مخـالف موازين اسلامي، انتشار اسناد و مطالـب طبقـه بنـدي شـده ، تجـاوز بـه حـريم خصوصـي اشخاص و همانند اينها منع شده اند، اما شايد بتوان مهم ترين اقدام صـورت گرفتـه بـراي تدوين قوانين براي تنظيم روابط و تعاملات فضاي مجازي ايران را قانون جرايم رايانـه اي دانست که در سال ١٣٨٨ به تصويب نهايي رسيده و ابلاغ شده است .
(ويکيپديا،آنلاين ،١٣٩١) ريشه دواندن فناوريهاي نوين ارتباطي و اطلاع رساني بـويژه اينترنـت ، در زنـدگي انسـان امروز اگرچه منافع فراواني دارد، همچون هـر ابـزار ديگـر از آن سوءاسـتفاده نيـز مـيشـود و مجالي براي وارد کردن آسيب هاي مادي و معنوي به ديگران است ؛ از اين رو تقريبـا در همـه کشورهاي جهان ، دولت ها بيشتر با فيلترينگ مانع دسترسي کـاربران بـه برخـي محتواهـا يـا انجام برخي کارها در فضاي مجازي ميشوند.
کدهاي استخراج شده از مصاحبه در پاسخ به پرسش سوم (رجوع شود به تصویر صفحه) پرسش چهارم : بيشترين ميزان زورگويي مجازي مربوط به کدام نـوع زورگـويي و چه دوره سني است ؟ تعداد ٣ نفر از پاسخگويان با جمله اطلاعي ندارم ، به اين پرسش پاسـخ داده انـد.