خلاصة:
در نظام حقوقی ایران، با به ثبت رسانیدن علامت تجاری، حق استعمال انحصاری مالک آن نشات میگیرد. علامت ثبت شده نیز از زمان تسلیم اظهارنامه، مورد حمایت قانونی قرار میگیرد. بنابراین، از جمله حقوق ایجاد شدهی ناشی از ثبت علامت، برخورداری مالک از حمایت های قانونی مقرر برای آن است. محدودهی حق مالک علامت تجاری در منع استفاده ی دیگران، مربوط به مواردی است که علامت جدید عین علامت و یا شبیه علامت قبلی باشد. البته باید توجه کرد که در این مورد علامت فوق باید به ثبت رسیده باشد. چنانچه ثبت نشده باشد، مالک یا مدعی باید در حین اعتراض، تقاضای ثبت نیز بنماید.
in the Iranian legal system, the registration of a trademark gives rise to the exclusive use of the owner. The registered mark is also legally protected from the time of filing the declaration. Therefore, one of the rights created by the registration of a trademark is that the owner enjoys the legal protections provided for it. The scope of a trademark owner's right to prohibit the use of others applies to cases where the new mark is the same as or similar to the previous mark. Of course, it should be noted that in this case the above mark must be registered. If it is not registered, the owner or claimant must also apply for registration during the protest.
ملخص الجهاز:
شعبه اخیر در استدلال صدور رای خود مقرر میدارد: «با ملاحضه مجموع اوراق و محتویات پرونده و مطالعه لوایح ابرازی طرفین به نظر این دادگاه تجدیدنظرخواهی وارد است چه ، اولا مطابق ذیل ماده ١٦ قانون ثبت علائم تجاری و اختراعات مصوب ١٣١٠ به معترض (اگر چه موسسه او در خارج از ایران واقع باشد ) اجازه داده شده است در صورتی که علامت مورد اعتراض قبلا به اسم او در ایران ثبت نشده همزمان با اعتراض ، اظهارنامه ثبت علامت به نام خود را با تأدیه تمامی مخارج مربوط به اداره مالکیت صنعتی تقدیم نماید و بدین ترتیب عدم امکان استفاده از مزایای قانون مزبور برای خارجیان در صورت عدم ثبت علائم خود در ایران (ناشی از ماده ٤ همان قانون ) که مورد استناد دادگاه محترم بدوی قرار گرفته مطلق نبوده بلکه در صورت تقاضای ثبت حین الاعتراض به 9 شرط معامله متقلبانه مملکت متبوع شخص خارجی با اتباع ایرانی در موارد مشابه ، ممنوعیت موضوع ماده ی ٤ قانون منتفی میگردد و با توجه به اینکه شرط مربوط به معامله متقابله در فرض وجود کنوانسیون های بین المللی چند جانبه که به واسطه ی عضویت هر دولت در آن قوانین داخلی دولت های عضو را یکسان و متحد مینماید تاثیر خود را از دست داده و بلا عوض میگردد و حسب مدارک و اسناد منتشره از سوی سازمان جهانی مالکیت معنوی (wipo) خصوصا سایت رسمی آن هر دو دولت جمهوری اسلامی ایران و ایالت متحده آمریکا عضو معاهده پاریس برای حمایت از مالکیت صنعتی تجاری و کشاورزی مورخ ٢٠ مارس ١٨٨٣ در هر دو اصلاحیه لیسبون و استکهلم آن میباشد و مقررات معاهده مزبور در هر دو کشور لازم الاجرا واتباع است و با امعان نظر درrobbins baskin٣١ و robbins brbaskin را در کشورهای مختلف به ثبت رسانیده که نشان از سبق استفاده مستمر وی از علامت موصوف دارد خصوصا اینکه بدلالت تصویر مصدق مدارک تقدیمی از سوی تجدیدنظرخواه ، علامت موضوع دعوی در تاریخ ١٤ ژوئن ٢٠٠٥ میلادی مصادف با ٨٤/٣/٢٥ در اداره مالکیت صنعتی کشور ترکمنستان به ثبت رسیده که بدین ترتیب با در نظر گرفتن تاریخ تقدیم اظهارنامه ثبت علامت توسط تجدیدنظرخوانده در ایران یعنی مورخ ١٣٨٤/٤/٨، تجدیدنظرخواه کماکان از حق تقدم موضوع قسمت ج ماده ٤ معاهده مورد اشاره به دلیل عدم انقضای مهلت شش ماهه برخوردار است و با این تفاسیر اجازه ثبت همان علامت به نام تجدیدنظرخوانده و استفاده از آن نوعی رقابت تجاری نامشروع و خلاف تعهدات مقید در کنوانسیون پاریس مورد بحث خصوصا ماده ی ١٠ مکرر آن بوده و مضافا موجب اشتباه مصرف کنندگان عادی نسبت به منشاء کالای تولیدی در کشورهای عضو اتحادیه خواهد بود بنابراین مستندا به ماده ٣٥٨ قانون آیین دادرسی مدنی، دادنامه معترض عنه را نقض نموده آنگاه به تجویز مواد ٤، ٢٠ و ١٦ قانون ثبت علائم تجاری و اختراعات مصوب ١٣١٠ و همچنین مواد ٢، ١٠ و ٤ مکرر معاهده پاریس حکم بر ابطال اظهارنامه های ثبت علائم شماره ٨٤٠٦٠٧٢٥ و ٨٤٠٦٠٧٢٦ متعلق به تجدید نظر خواه صادر و اعلام میگردد، این رأی قطعی است .