اندیشه عارف - مجلة ارمغان الأدب والفن

"نگارش:سرکار ستوان اکبر صادقی(عارف) اندیشهء عارفـ گاهی نیز به نسیم ملایم بهاری میاندیشم که چسان بنرمی و مهربانی چهرهء زیبای گل را نوازش میدهد. نی نی که نسیمش نتوان خواند،بلکه نفخهء صور است که درختان مرده را چنین‌ زنده میکند و با خلعت زیبای سبز فام پیکر عریان آنانرا می‌پوشاند. ای پروردگار بی‌همتا و ای خدای بینهایت جز تو کیست،چون تویی بی‌حد و غایت‌ جز تو کیست؟ پروردگارا!فلاسفه آخرین نقطهء فکر و نخستین نقطهء وجودت را دانند در نظر آنان زیبایی مطلق و کانون تمام زیباییهای مخلوق تویی،صفاتت لا یتناهی است. عقاب وهم باوج مقام تو طیران‌ نمود و دید ندارد رهی در آن پندار گویند جز بار الهام درونی نتواندت شناخت،چه: خود را صفتی کند زبانم‌ توحید خدا بود گمانم با اینهمه قبولی است که جملگی برآنند ما عرفناک حق معرفتک. گاهی هم بافکار فلاسفه میاندیشم و می‌بینم که بیشتر بذات واجب الوجود معتقدند و هرکس بقدر فهمش بنوعی عقیدت خود را ابراز و اثبات میکند. افلاطون:خدا را خیر مطلق و اصل وجود و مبداء شناسائیهای آدمی میداند."