مدل تبیین احساس شادکامی دانشجویان توسط جهت‌گیری مذهبی درونی با توجه به نقش میانجی‌گر خوش‌بینی و امیدواری مقالة

اهداف: یکی از عوامل تاثیرگذار بر شادمانی افراد جامعه، اعتقادات مذهبی است. علاوه بر جهت‌گیری مذهبی، عوامل دیگری نیز بر شادکامی تاثیرگذار هستند که از آن جمله می‌توان به خوش‌بینی و امیدواری اشاره کرد. هدف از پژوهش حاضر، آزمون مدل تبیین احساس شادکامی دانشجویان توسط جهت‌گیری مذهبی درونی با توجه به نقش میانجی‌گر خوش‌بینی و امیدواری بود. ابزار و روش‌ها: پژوهش حاضر، از نوع توصیفی- همبستگی است که بین دانشجویان موسسه غیرانتفاعی راغب اصفهانی در شهر اصفهان در سال ۱۳۹۶ به تعداد ۳۷۷ نفر انجام شد. این افراد به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسش‌نامه شادکامی آکسفورد، مقیاس جهت‌گیری مذهبی آلپورت، مقیاس امید بزرگسالان (AHS) و آزمون جهت‌گیری زندگی (LOT) بود. برای آزمون مدل، از ضریب همبستگی پیرسون، روش تحلیل مدل‌یابی معادلات ساختاری (SEM)، با به‌کارگیری روش برآورد حداکثر درست‌نمایی (ML) و روش بوتاستراپ استفاده شد. تحلیل‌ها با استفاده از نرم‌افزارهای AMOS ۲۲ و SPSS ۱۸ صورت گرفت. یافته‌ها: بین تمام متغیرهای مدل با یکدیگر همبستگی مثبت و معنی‌دار وجود داشت (۰۱/۰p). شاخص‌های برازش برای مدل پژوهش در دامنه مطلوبی قرار داشتند؛ بنابراین مدل حاضر با داده‌های تجربی هماهنگ بود. همچنین تمامی ضرایب مسیر مدل، به‌جز مسیر خوش‌بینی به شادکامی، مثبت و معنی‌دار بودند. علاوه بر این، تمامی اثرات غیرمستقیم مدل نیز معنی‌دار بودند. نتیجه‌گیری: جهت‌گیری مذهبی درونی را می‌توان به عنوان یکی از عوامل تاثیرگذار بر خوش‌بینی، امیدواری و شادکامی در نظر گرفت. اهداف: یکی از عوامل تاثیرگذار بر شادمانی افراد جامعه، اعتقادات مذهبی است. علاوه بر جهت‌گیری مذهبی، عوامل دیگری نیز بر شادکامی تاثیرگذار هستند که از آن جمله می‌توان به خوش‌بینی و امیدواری اشاره کرد. هدف از پژوهش حاضر، آزمون مدل تبیین احساس شادکامی دانشجویان توسط جهت‌گیری مذهبی درونی با توجه به نقش میانجی‌گر خوش‌بینی و امیدواری بود. ابزار و روش‌ها: پژوهش حاضر، از نوع توصیفی- همبستگی است که بین دانشجویان موسسه غیرانتفاعی راغب اصفهانی در شهر اصفهان در سال ۱۳۹۶ به تعداد ۳۷۷ نفر انجام شد. این افراد به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسش‌نامه شادکامی آکسفورد​​، مقیاس جهت‌گیری مذهبی آلپورت، مقیاس امید بزرگسالان (AHS) و آزمون جهت‌گیری زندگی (LOT) بود. برای آزمون مدل، از ضریب همبستگی پیرسون، روش تحلیل مدل‌یابی معادلات ساختاری (SEM)، با به‌کارگیری روش برآورد حداکثر درست‌نمایی (ML) و روش بوتاستراپ استفاده شد. تحلیل‌ها با استفاده از نرم‌افزارهای AMOS ۲۲ و SPSS ۱۸ صورت گرفت. یافته‌ها: بین تمام متغیرهای مدل با یکدیگر همبستگی مثبت و معنی‌دار وجود داشت (۰۱/۰p). شاخص‌های برازش برای مدل پژوهش در دامنه مطلوبی قرار داشتند؛ بنابراین مدل حاضر با داده‌های تجربی هماهنگ بود. همچنین تمامی ضرایب مسیر مدل، به‌جز مسیر خوش‌بینی به شادکامی، مثبت و معنی‌دار بودند. علاوه بر این، تمامی اثرات غیرمستقیم مدل نیز معنی‌دار بودند. نتیجه‌گیری: جهت‌گیری مذهبی درونی را می‌توان به عنوان یکی از عوامل تاثیرگذار بر خوش‌بینی، امیدواری و شادکامی در نظر گرفت.

Aims: One of the factors influencing the happiness of people in society is religious beliefs. In addition to religious orientation, other factors also contribute to happiness, including optimism and hope. The aim of this study was to present and test the model of explaining studentschr('39') happiness by intrinsic religious orientation considering the mediating role of optimism and hope. Instruments and Methods: The present study is a descriptive-correlational study conducted among 377 students in Isfahan in 2017. They were selected by available sampling method. The instruments of this research included Oxford Happiness Questionnaire, Allport Religion Orientation, Adult Hope Scales (AHS), and Life Orientation Test (LOT). To test the model, Pearson correlation coefficient, Structural Equation Modeling Analysis (SEM), the Maximum Likelihood Estimation (ML), and Bootstrapping method were used. The data were analyzed, using AMOS 22 and SPSS 18. Findings: There was a positive and significant correlation between all variables in the model (p Conclusion: Intrinsic religious orientation can be considered as one of the factors influencing optimism, hope, and happiness.