خلاصة:
مقدمه: پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش خودمتمایزسازی بر پریشانی روانشناختی و سازگاری اجتماعی نوجوانان پسر طلاق شهر تهران انجام شد. روش: روش پژوهش از نوع آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گشروه گشواه و دوره پیگیری دوماهه بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل دانش آموزان دوره اول متوسطه با والدین طلاق گرفته در سال تحصیلی 97-1396 در شهر تهران بود. نمونه شامل 30 نفر از نوجوانان طلاق بود که از بین جامعه آماری به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه، جایگزین شدند(هر گروه 15 نفر). گروه آزمایش، آموزش خودمتمایزسازی را طی ده جلسه دریافت کردند وگروه گواه هیچگونه مداخله ای دریافت نکردند. برای جمع آوری اطلاعشات از پرسشنامه های پریشانی روانشناختی و سازگاری اجتماعی استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده های آماری با آزمون تحلیل واریان با اندازه گیری مکرر و به وسیله نرم افزار آماری 23-SPSS انجام شد. یافته ها: نتایج نشان داد که آموزش خودمتمایزسازی بر پریشانی روان شناختی و سازگاری اجتماعی نوجوانان پسر طلاق تاثیر معناداری داشته است( 001. 0>p ). علاوه براین نتایج نشان داد که این آموزش توانسته تدثیر خود را در زمان نیز به شکل معناداری حفظ نماید( 001. 0>p ). نتیجه گیری: بر اساس یافته های پژوهش حاضر می توان چنین نتیجه گرفت که آموزش خودمتمایزسازی با بهره گیری از فنون اجتماعی و هیجانی میتواند، پریشانی روانشناختی و سازگاری اجتماعی نوجوانان طلاق را تحت تاثیر قرار دهد. بر این اساس آموزش خودمتمایزسازی میتواند به عنوان روشی کارآ، جهت بهبود سازگاری اجتماعی و کاهش پریشانی روانشناختی نوجوانان پسر طلاق مشورد استفاده قرار گیرد.
Purpose: parents’ divorce influences psychological, emotional and social components of the children. Therefore the present study was conducted aiming to determine the effectiveness of teaching self-differentiation on psychological distress and social adaptation in the adolescents with divorced parents. Method: It was an experimental study with pretest, posttest, control group and two-month follow-up period design. The statistical population included first high school students with divorced parents conflicting parents in the city of Tehran in academic year 2017-18. The sample included thirty students with divorced parents who were selected and via clustered random sampling method and randomly replaced into experimental and control groups (15 in each group). The experimental group received ten sessions of self-differentiation teaching while the control groups didn’t receive any intervention. Psychological distress questionnaire (Kesler et.al, 2003) and social adaptation (Sinha and Sing, 1993) were applied in order to collect information. The data were analyzed through repeated measurement ANOVA method. Findings: The results showed that teaching self-differentiation has significantly influenced psychological distress and social adaptation in the adolescents with divorced parents (p Conclusion: According to the findings of the present study it can be concluded that teaching self-differentiation using social and emotional techniques can influence psychological distress and social adaptation of the adolescents with divorced parents. Therefore teaching self-differentiation can be applied as an efficient method to improve social adaptation and decrease psychological distress of the adolescents with divorced parents.
ملخص الجهاز:
يافته ها: نتايج نشان داد که آموزش خودمتمايزسازي بر پريشاني روان شـناختي و سـازگاري اجتمـاعي نوجوانان پسر طلاق تأثير معناداري داشته است (٠٠٠١>p).
بر اين اساس آموزش خودمتمايزسازي ميتواند به عنوان روشي کارآ، جهت بهبود سازگاري اجتماعي و کاهش پريشاني روان شناختي نوجوانان پسر طلاق مـورد استفاده قرار گيرد.
Therefore, self-differentiation training can be applied as an efficient method to improve social adaptation and decrease psychological distress of adolescents with divorced parents.
Key words: Self-differentiation training, psychological distress, social adaptation, adolescents with divorced parents 1 .
Guidubaldi, Cleminshaw, Perry, Mcloughin 9.
Din, Shah, Jamal, Bilal 8.
Doba, Berna, Constant, Nandrino 11.
بر همين اساس نتايج آزمون شاپيرو ويلک بيانگر آن بود که پيش فرض نرمال بودن توزيع نمونه اي داده ها در متغيرهاي پريشاني روان شناختي و سازگاري اجتماعي در گروه هاي آزمايش و گواه در مراحل پيش آزمون ، پس آزمون و پيگيري برقرار است (٠٠٥ سازگاري اجتماعي) معنادار نبوده است (٠٥٠ براي بررسي اثربخشي آمـوزش خودمتمايزسـازي بـر پريشـاني روان شـناختي و سـازگاري اجتمـاعي نوجوانان طلاق از تحليل واريانس با اندازه گيري مکرر استفاده شده است .
بحث و نتيجه گيري پژوهش حاضر با هدف تعيين اثربخشي آموزش خودمتمايزسـازي بـر پريشـاني روان شـناختي و سـازگاري اجتماعي نوجوانان طلاق انجام شد.
نتايج نشان داد که آموزش خودمتمايزسازي بر پريشـاني روان شـناختي و سازگاري اجتماعي نوجوانان طلاق تأثير معناداري داشته است .
Self-control, social support, and aggression among adolescents in divorced and two-parent families.