خلاصة:
مطابق گزارشهای سازمان بهداشت جهانی، ویروس کرونا به عنوان علت بیماری کووید19 ریشه در انتقال ویروس از خفاش به انسان داشته است. بسیاری از این نوع بیماریهای کشنده، ناشی از تغذیه انسان از حیوانات وحشی است که منجر به تهدید امنیت انسانی میلیاردها انسان و مرگ چندصدهزار نفر شده است. این پژوهش با روش توصیفی – تحلیلی به دنبال یافتن بنیانهایی برای ممنوع شناختن یا ممنوع ساختن تولید، مصرف و تجارت غذایی حیوانات وحشی در چارچوب حقوق بینالملل است. بدین منظور و با ارائه استدلالهای حقوقی تبیین شده است که اولاً حق برغذا مانع ممنوعشناختن این اقدامات نیست و حتی مؤید آن است. ثانیاً تعهدات دولتها درخصوص پیشگیری از بلایا ایجاب میکند تولید، مصرف و تجارت مصرف غذایی این حیوانات را ممنوع سازند. علاوه بر این، در فرض عدم ممنوعیت صریح نیز زیانهای گسترده ناشی از مصرف حیوانات وحشی، دولتهای قاصر از باب ورود خسارت مسئولیت بینالمللی دارند. همچنین حفاظت از تنوع زیستی ایجاب میکند حقوق بینالملل چنین مصارفی را ممنوع سازد. بنابراین پیشنهاد میشود دولتها از طریق انعقاد معاهدهای مشخص نسبت به توقف روند حاضر اقدام نمایند.
As the reports of World Health Organization have proved so far, source of Covid-19 is the zoonotic virus which has been transmitted to human. Consumption of wild animals by humans as a source of nutrition is the main reason of emergence of these deadly diseases which has not only threatened the safety of millions but unfortunately has also put an end to lives of hundreds of thousands. This study through descriptive-analytical method tries to find the possible bases for prohibiting the production, consumption or trade of wild animals for nutritional purposes in international law. For this purpose and by legal arguments, it is explained that firstly; the right to food doesn’t ban these activities. Secondly, obligations of States on prevention of disasters oblige them to prohibit the production, consumption and their trade for nutritional purposes. In addition, in case of not finding an explicit basis for prohibiting these acts, States which don’t comply fully with their obligations in this regard will be presumed internationally liable. There is a lack of an obligation for States to prohibit these activities in order to preserve the biological diversity. Therefore, the conclusion of an international treaty is recommended for putting an end to the current trend.
ملخص الجهاز:
مباني ممنوعيت مصرف و تجارت غذايي حيوانات وحشي از منظر حقوق بين الملل ؛ با نگاهي به انتقال ويروس کرونا از حيوان به انسان امير مقامي ١ - محمدرضا ملت ٢ - مسعود احسن نژاد 3 دريافت :١٣٩٩/٣/١٣-پذيرش :١٣٩٩/٨/٧ چکيده مطابق گزارش هايسازمان بهداشت جهاني،ويروس کرونابه عنوان علت بيماري کوويد١٩ريشه درانتقال ويروس ازخفاش به انسان داشته است .
فارغ ازچالش هاياخلاقيمرتبط باحقوق حيوانات که درجايخودقابل بحث هستند؛ دراين مقاله تلاش ميشودتابه اين مسأله پرداخته شودکه گرچه نص صريحيمبنيبر ممنوعيت توليد،مصرف وتجارت غذاييحيوانات وحشيدرحقوق بين الملل وجودندارد؛ اماممکن است برخيمبانيحقوقيموجود،فرضيه چنين ممنوعيتيراتقويت نمايد.
3. Giulio Bartolini, The Draft Articles on “The Protection of Persons in the Event of Disasters”: Towards a Flagship Treaty?” available at: https://www.
٣. براي مثال ميتوان به رابطه ميان اصل حاکميت ملي ومصونيت دولت هاوتوسعه تدريجي حقوق بين الملل در کنوانسيون ٢٠٠٤ملل متحددرخصوص مصونيت دولت هااشاره نمود؛١٤٥ ILC Reports, Ibid, p.
فعاليت هادرحقوق بين الملل ممنوع نيستندنميتوان همان رژيم مسئوليت بين الملليسنتي را براي دولت هااعمال نمودوهمچنين نميتوان قرباني خسارت رابدون جبران خسارت باقي گذاشت ودراصل پيش نويس فوق به اين موضوع اشاره شده است .
برايتحقق مسئوليت ناشيازاعمال منع نشده ،وجودخسارت مهم وقابل توجه ضروري است ؛کمااينکه درقضيه تريل اسملتر٢نيزبه اين نکته اشاره شده است که هيچ کشوريحق نداردازسرزمين خودبه نحويبهره برداريکندويااجازه استفاده ازآن رابدهدکه سبب خسارت به سرزمين ،اموال يااتباع کشورديگرشود.
به اين ترتيب که موضوع تنوع زيستيرا«مساله بشريت »دانسته است .
طرح اين کنوانسيون به درخواست اتحاديه بين الملليحفاظت از طبيعت ومنابع طبيعيتهيه وتنظيم گرديده است .