خلاصة:
امارات تا سال 2000م. عمدتاً بهعنوان دنبالهروی ریاض در روندهای امنیتی و سیاست منطقهای این کشور عمل میکرد. از سال 2004م. که «شیخ خلیفه بنزاید» به قدرت رسید در نتیجۀ عواملی چون تثبیت نسبی نقش و جایگاه امارات در نظم منطقهای و بینالمللی، انباشت ثروت و تقویت روابط با آمریکا، سیاست خارجی امارات وارد فضایی جدید شد. وجه مشخصۀ این دوره که با ولیعهدی محمد بنزاید کامل شد، ارائه تعریفی جدید از نقش منطقهای امارات میباشد. تحت این شرایط، امارات پروژۀ منطقهای خود را در قالب تحرکات جدید در حوزۀ ژئوپلیتیکی غرب آسیا و شمال آفریقا آغاز کرد. محمد بنزاید از زمان رسیدن به مسند قدرت نوعی تغییر در سیاست منطقهای امارات بهوجود آورده است. امارات تحت ریاست محمد بنزاید سیاست خارجی مداخلهگرایانهای را در پیش گرفته که هدف آن طرح ابوظبی بهعنوان یک قدرت منطقهای میباشد. پرسش اصلی پژوهش حاضر این است که «سیاست منطقهای امارات از زمان روی کار آمدن محمد بنزاید چه تحولاتی را تجربه کرده است؟» یافتههای مقاله بر مبنای گزارههای «نظریۀ تصمیمگیری» نشان میدهد که تحول بنیانهای سیاست خارجی امارات از جمله دگرگونی در ادراکات، برداشتها، و بهطور کلی منافع، هویتها و ترجیحات تصمیمگیرندگان از قدرت نسبی این کشور در سطح منطقهای و نظام بینالمللی عاملی بوده که ابوظبی را به ایفای نقش منطقهای جدید و مبتنی بر حضور فعال در بحرانهای منطقهای ترغیب نموده است. روش پژوهش در این مقاله از نوع تبیینی بوده و اطلاعات مورد نیاز نیز به روش کتابخانهای و استفاده از منابع اینترنتی گردآوری شده است.
Until 2000, the UAE acted primarily as a follower of Riyadh in its security and regional politics. Since Khalifa bin Zayed’s coming to power in 2004, the UAE's foreign policy has entered a new phase as a result of factors such as the relative stabilization of the UAE's role in regional and international order, the accumulation of wealth and the strengthening of relations with the United States. The hallmark of this period, which was completed with Crown Prince Mohammed bin Zayed, is the introduction of a new definition of the Regional Role of the UAE. Under these circumstances, the UAE launched its regional project in the form of new movements in the geopolitical sphere of Middle East and North Africa. Mohammad Bin Zayed has made some changes in the UAE's regional politics since taking office. The United Arab Emirates, led by Mohammed bin Zayed, has pursued an interventionist foreign policy aimed at promoting Abu Dhabi as a regional power. The main question of the present study is what changes have taken place in the UAE's regional politics since the inauguration of Mohammed Bin Zayed? The findings of the article, based on the propositions of decision theory, show that the evolution of the foundations of UAE foreign policy, including changes in perceptions, perceptions, and in general the interests, identities and preferences of decision-makers. The relative power of this country at the regional level and the international system has been a factor that has encouraged Abu Dhabi to play the role of new regions based on its active presence in regional crises. The research method in this article is explanatory and the required information is collected by library method and using internet resources.
ملخص الجهاز:
امارات تحت ریاست محمد بنزاید سیاست خارجی مداخلهگرایانهای را در پیش گرفته که هدف آن طرح ابوظبی بهعنوان یک قدرت منطقهای میباشد.
پرسش اصلی پژوهش حاضر این است که «سیاست منطقهای امارات از زمان روی کار آمدن محمد بنزاید چه تحولاتی را تجربه کرده است؟» یافتههای مقاله بر مبنای گزارههای «نظریۀ تصمیمگیری» نشان میدهد که تحول بنیانهای سیاست خارجی امارات از جمله دگرگونی در ادراکات، برداشتها، و بهطور کلی منافع، هویتها و ترجیحات تصمیمگیرندگان از قدرت نسبی این کشور در سطح منطقهای و نظام بینالمللی عاملی بوده که ابوظبی را به ایفای نقش منطقهای جدید و مبتنی بر حضور فعال در بحرانهای منطقهای ترغیب نموده است.
در این ارتباط، پژوهش حاضر درصدد پاسخ به این پرسش است که «سیاست منطقهای امارات از زمان روی کار آمدن محمد بنزاید چه تحولاتی را تجربه نموده است؟» سازماندهی پژوهش به این صورت است که ابتدا چهارچوب نظری مقاله مطرح و سپس تحول بنیانهای سیاست خارجی امارات با بهرهگیری از مدل تصمیمگیری و ادراکات تصمیمگیرندگان مورد بررسی قرار میگیرد.
مداخلات نظامی امارات در بحرانهای منطقهای در ساختار جدید، امارات به رهبری محمد بنزاید تلاش فزایندهای برای توسعۀ نهادهای اطلاعاتی _ امنیتی، بهکارگیری ارتش مزدور و نیابتی و دستیابی به نیروی هوایی پیشرفته و جنگدیده و حضور فعال در روند مدیریت بحرانهای منطقهای را در دستورکار سیاست منطقهای خود قرار داده است.
بر این مبنا، امارات در مارس 2011، در چهارچوب نیروهای "سپر جزیره" 1 در بحرین مداخله نمود؛ در ژوئیه 2013، از کودتای نظامیان مصر حمایت کرد؛ در سال 2015، در قالب ائتلاف تحت رهبری عربستان در یمن مداخله کرد؛ سیاست تحریم قطر را در ژوئن 2017 در پیش گرفت و اخیراً نیز بهطور غیرمستقیم مبادرت به مداخله در بحران لیبی کرده است.
(
, 
, 
)
