خلاصة:
اگرچه از زمان طرح مفهوم قدرت نرم توسط جوزف نای حدود سه دهه میگذرد و در این مدت در ایران توجه به ابعاد فرهنگی، سیاسی و اجتماعی این بعد از قدرت افزایش پیدا کرده است اما موضوع دیپلماسی پزشکی به عنوان یکی از مصادیق افزایش قدرت نرم مورد غفلت واقع شده است. سوال اصلی پژوهش حاضر این است که دیپلماسی پزشکی چگونه میتواند به افزایش قدرت نرم ایران کمک نماید؟ فرضیه اصلی پژوهش از نقشی که دیپلماسی پزشکی در ایجاد اعتبار، پرستیژ، برندینگ و محبوبیتسازی برای دولتها دارد پرده برداشته و آن را به عنوان دستاورد این دیپلماسی ذکر میکند. برای این منظور از روش توصیفی- تحلیلی و شیوه گرداوری داده با روش کتابخانهای استفاده شده است. یافته-های پژوهش به دو دسته اقدامات بلندمدت و کوتاه مدت اشاره نموده که دولتها میتوانند در راستای دیپلماسی پزشکی اتخاذ نمایند و پیامد این اقدامات را توسعه روابط با دیگر کشورها بویژه کشورهای درحال توسعه، معرفی کشور ایران و فرهنگ ایرانیان به جهانیان، ارتقاء پرستیژ و جایگاه ایران در عرصه جهانی، برندسازی برای ایران و کسب اعتبار، تصویرسازی از کشور در خارج به عنوان یک دولت پیشرفته و موفق، مقاومت در برابر تحریمها علیه ایران، بسترسازی برای توسعه تجارت و رونق صنعت توریسم پزشکی ذکر میکند.
Although about three decades have passed since the introduction of the concept of soft power by Joseph Nye, and Iran's attention to cultural, political, and social dimensions of this kind of power, but the issue of medical diplomacy as one of the symbols of soft power has been neglected. The main question of the present study is how medical diplomacy can help Iran to increase its soft power? The main hypothesis of the research refers to the services that are provided to the citizens of other countries in medical diplomacy and make in their minds and hearts the kindness and generosity of the donor country and cause credibility, prestige, branding and popularity for it. This research has adopted a descriptive-analytical method. The research data are collected with the library method. The research findings pointed to two categories of long-term and short-term measures that states can take in line with medical diplomacy, and the consequences of these measures include: the development of relations with other countries, especially developing countries, introducing Iranian culture to the world, Promoting Iran's prestige and position in the International arena, branding for Iran and gaining credit, image-making from Iran in abroad as an advanced and successful state, helping to resistance to sanctions against Iran, laying the groundwork for trade development and the prosperity of the medical tourism industry.
ملخص الجهاز:
یافته های پژوهش به دو دسته اقـدامات بلندمـدت و کوتاه مـدت اشاره نموده که دولت ها میتوانند در راستای دیپلماسی پزشکی اتخاذ نمایند و پیامد این اقـدامات را توسـعۀ روابط با دیگر کشورها به ویژه کشورهای درحال توسعه ، معرفی کشور ایران و فرهنگ ایرانیان بـه جهانیـان ، ارتقاء پرستیژ و جایگاه ایران در عرصۀ جهانی، برندسازی برای ایران و کسب اعتبار، تصویرسازی از کشـور در خارج به عنوان یک دولت پیشرفته و موفق ، مقاومت در برابر تحریم ها علیه ایران ، بسترسازی برای توسـعه تجارت و رونق صنعت توریسم پزشکی ذکر میکند.
در حقیقت ، دولت ها دیگر قادر نیستند با چالش های بسیاری که در حوزٔە بهداشت جهانی مطرح میشود، مقابله کنند(١ :٢٠١٧ ,Dussey Cavassini(؛ لذا دولت ها نیازمند آن هستند که در دیپلماسی و سیاست خارجی خود توجه ویژه ای به بخش بهداشت و سلامت داشته باشند و این حوزه را نیز به عنوان منبعی قدرت ساز مورد توجه قرار دهند.
در چنین شرایطی ارائۀ خدمات آموزشی و کمپین های واکسیناسیون به کشورهای همسایه علاوه بر آنکه موجب میگردد محیط پیرامونی ایران از وضع بهداشت مطلوب تری برخوردار باشد و شیوع بیماری از این طریق به داخل کشور محدود گردد، فرصتی برای افزایش قدرت نرم کشور نیز فراهم خواهد شد.
برنامه جامعی را در حوزٔە دیپلماسی پزشکی به کار گیرد انتظار میرود پیامد این اقدام افزایش قدرت نرم کشور به اشکال زیر باشد: ١-٥- توسعۀ روابط با دیگر کشورها به ویژه کشورهای درحال توسعه .