خلاصة:
صرع اختلالی جسمی است که با یک علت عصبی در مغز شروع میشود و خود را با تشنجات مکرر در یک دوره زمانی نشان میدهد و تشنج به یک حمله ناگهانی در فعالیت الکترونیکی مغز اطلاق میشود که میتواند باعث کاهش هوشیاری، حرکات مکرر، انقباضات عضلانی و گاهی اختلالات حسی میشود. آسیب قشرهای مختلف مغز که میتواند منجر به بروز انواع مختلفی از بیماریهای صرع شود تغییرات و تاثیرات موثر بر جسم و روان فرد میگذارد به گونهای که موجبات خشونت، پرخاشگری و انحرافات اجتماعی را در شخص ایجاد مینماید. ممکن است زمانی افراد در شرایط گوناگون باتوجه به بیماری خویش دست به اعمال مجرمانه زده و سبب بروز خسارت بر جان، مال و... اشخاص دیگر گردند و در نهایت نیز مسئولیت ناشی از ارتکاب جرم خویش را نیز متحمل شوند با توجه به بالابودن موارد بیماری در سنین فعال جامعه و تاثیرات نامطلوب آن بر زندگی افراد، شناسایی بهتر و بررسی دقیق تر این بیماری و شناخت نقش بیماری صرع منجر به رفتار مجرمانه بر درجات از اهداف این پژوهش میباشد. از منظر سیاست جنایی رویکرد مقابلهای با بیماران صرع باید مبتنی بر پاسخهای افتراقی باشد و اینکه قانونگذار تمامی بیماریهایی که به نوعی موجب اختلال اراده میشوند را در قالب جنون مطرح کرده و ابتلای به آن را موجب فقدان مسوولیت کیفری دانسته است چرا که جنون در مفهوم حقوق کیفری با جنون در مفهوم روان پزشکی متفاوت بوده و بسیاری از بیماریهای منجر به اختلال روانی در مفهوم جنون جای نمیگیرند از طرف دیگر رویکرد قانونگذار در برخورد با جنون بدین شکل است که یا به طور کلی بیمار را از مسوولیت کیفری مبرا میداند و یا قائل به مسوولیت کیفری اوست در حالی که در این زمینه باید قانونگذار قائل به درجه بندی باشد تا ذهن قضات محترم آثار همه بیماریها را لحاظ کند.
ملخص الجهاز:
com قالب جنون مطرح کرده و ابتلای به آن را موجب فقدان مسوولیت کیفری دانسته است چرا که جنون در مفهوم حقوق کیفری با جنون در مفهوم روان پزشکی متفاوت بوده و بسیاری از بیماری های منجر به اختلال روانی در مفهوم جنون جای نمی گیرند از طرف دیگر رویکرد قانونگذار در برخورد با جنون بدین شکل است که یا به طور کلی بیمار را از مسوولیت کیفری مبرا می داند و یا قائل به مسوولیت کیفری اوست در حالی که در این زمینه باید قانونگذار قائل به درجه بندی باشد تا ذهن قضات محترم آثار همه بیماری ها را لحاظ کند.
) 2- مسوولیت کیفری در بیماران مبتلا به صرع 1-2 واكنش حقوق كيفري ايران نسبت به بيماری صرع در مرحله پيش از وقوع جرم با بررسي قوانين و مقررات كيفري در ايران به ويژه ماده 149 قانون مجازات اسلامی 1392 كه بيان نموده : «هرگاه مرتكب در زمان ارتكاب جرم دچار اختلال رواني بوده به نحوي كه فاقد اراده يا قوه تمييز باشد مجنون محسوب مي شود و مسؤوليت كيفري ندارد».
لازم به ذکر است که در این مورد مبتلا بودن به بیماری صرع حین ارتکاب جرم با وحدت ملاک از بند الف و ب ماده 292 قانون مجازات اسلامی جنایت در موارد زیر خطای محض محسوب می شود: الف- در حال خواب و بیهوشی و مانند آن ها واقع شود ب- به وسیله غیر و مجنون ارتکاب یابد پ- جنایتی که در آن مرتکب نه قد جنایت بر مجنی علیه را داشته باشد و نه قصد ایراد فعل واقع شده بر او را.