خلاصة:
بیماری سرطان سینه، شایعترین نوع سرطان در میان زنان به شمار میرود و این بخش از جامعه را حتی پس
از بهبودی با مشکلات فراوانی مواجه میسازد. هدف از پژوهش حاضر مقایسه تاثیر 12 هفته تمرین هوازی تناوبی و تداومی بر ظرفیت عملکردی و ترکیب بدنی زنان درمان شده از سرطان سینه است. 39 نفر زن درمان شده از سرطان سینه که تمایل و شرایط شرکت در پژوهش را داشتند، در این پژوهش نیمه تجربی در 3 گروه: 1- تمرین هوازی تناوبی (13 نفر)، 2- تمرین هوازی تداومی (14 نفر) و 3- کنترل (10 نفر) تقسیم شدند. دو گروه تمرینی به مدت 12 هفته و به صورت سه جلسه در هفته تمرینات خود را به انجام رساندند. ظرفیت عملکردی از طریق آزمون نشست و برخاست و ترکیب بدنی با استفاده از دستگاه In body در سه گروه، قبل و بعد از دوره تمرینی با شرایط یکسان ارزیابی شد. از آزمون تحلیل کوواریانس برای تجزیهوتحلیل دادههای پژوهش استفاده شد. تفاوت معنیداری در نتایج آزمون عملکرد عضلانی، توده چربی و درصد چربی بین سه گروه، زمانی که پیشآزمون بهعنوان همپراش قرا گیرد، وجود ندارد. توده عضلانی پس از دوره تمرین در گروه تمرین تناوبی به طور معنیداری افزایش داشته است و از این لحاظ بین گروه تناوبی با دو گروه دیگر تفاوت معنیدار وجود دارد. 12 هفته تمرین هوازی تناوبی و تداومی اثر محدودی بر ظرفیت عملکردی، توده چربی و درصد چربی بهبود یافتگان از سرطان سینه دارد اما تمرین از نوع تناوبی میتواند به طور معنیداری موجب افزایش توده عضلانی این افراد شود که از این نظر بین دو روش تمرینی تفاوت معنیدار وجود دارد.
Breast cancer is the most common type of cancer among women and causes many problems in this part of society, even after recovery. The purpose of this study was to compare effect of 12 weeks continues aerobic training (CAT) and interval aerobic training (IAT) on, functional capacity and body composition in women breast cancer survivors. 39 breast cancer survivors who were volunteers to participate in this study were divided in to three groups: 1- CAT (n= 13), 2- CAT (N= 14) and 3- control (n= 10). The two training groups performed their exercises for 12 weeks, three sessions per week. Before and after of training period functional capacity was assessed by muscle function test and body composition was measured by In-body devise in three groups in the same condition. For data analysis the ANCOVA was performed. The results show that there were no significant differences in muscle function test, fat mass and fat percentage between the three groups. Muscle mass increased significantly after the training period in the IAT group and there was a significant difference between the IAT group and the other two groups. Based on the results of this study, IAT may be a better choice than CAT to influence the muscle mass of breast cancer survivors. But both tow training methods have a limited effect on functional capacity, fat mass and fat percentage in breast cancer survivors, after 12 weeks of training period.