خلاصة:
هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی روان درمانی مثبت نگر بر بهزیستی ذهنی زنان مبتلا به لوپوس اریتماتوز سیستمیک انجام شد. روش: پژوهش حاضر از از نوع نیمه تجربی و با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. تمامی زنان مبتلا به لوپوس اریتماتوز سیستمیک عضو انجمن حمایت از بیماران مبتلا به لوپوس شهر تهران در نیمه دوم سال 1397، جامعه آماری این مطالعه را تشکیل دادند. نمونه 40 بیمار بودند که به شیوه هدفمند انتخاب شدند و با تخصیص تصادفی در دو گروه 20 نفره آزمایش و کنترل جایگزین شدند. سنجش میزان بهزیستی ذهنی بیماران با استفاده از پرسشنامه بهزیستی ذهنی مولوی و همکاران (1389) در مراحل پیش آزمون و پس آزمون انجام شد. جلسات روان درمانی مثبت نگر برای آزمودنی‌های گروه آزمایش در 8 جلسه 120 دقیقهای اجرا شد، در حالی که گروه کنترل در لیست انتظار قرار گرفتند. برای تحلیل داده‌ها از آزمون تحلیل کوواریانس تک متغیری (ANCOVA) با بهره‌گیری از نرم افزار SPSS24 استفاده شد. یافته‌ها: نتایج پژوهش اثربخشی روان درمانی مثبت نگر در بهبود بهزیستی ذهنی بیماران گروه تحت مداخله را مورد تایید قرار داد (44/50= F، 01/0 p < (. نتیجه‌گیری: با توجه به این نتایج، به نظر می‌رسد روان درمانی مثبت نگر احتمالا گزینه مداخله‌ای مناسبی جهت ارتقای سلامت روان بیماران مبتلا به لوپوس اریتماتوز سیستمیک باشد.
Aim: the present research was conducted by the aim of
investigation the effectiveness of positive psychotherapy on
subjective wellbeing of women with systemic lupus
erythematosus. Method: the present research was conducted
by semi-experimental method in which a pretest-posttest with
control group design was used. All the women with systemic
lupus erythematosus who were members of association of
protecting patients with systemic lupus erythematosus in
Tehran in the first half of 2018 constituted the statistical
population of the present study. The sample included 40
patients who were selected by purposeful sampling method
and, then, were assigned into two groups of experiment and
control (20 subjects per group) through random assignment
method. The level of subjective wellbeing was assessed by
Mowlavi and colleagues’ questionnaire of subjective
wellbeing (2010) in pretest and posttest stages. Sessions of
positive psychotherapy were held in eight 120-minute
sessions for the experiment group’s subjects while the control
group stayed in the waiting list. For analyzing the data,
univariate analysis of covariance (ANCOVA) was used by
SPSS24. Results: Results of the current research affirmed the
effectiveness of positive psychotherapy in improving
subjective wellbeing of the treatment group’s patients (F =
50.44, p < 0.01). Conclusion: according to these results, it
appears that positive psychotherapy is probably an appropriate
interventional option for enhancing mental health among
patients with systemic lupus erythematosus.
(
, 
, 
)
