خلاصة:
بیشتر تحلیل‌ها و تبیین‌ها در ایران به‌صورت نظری ترجیح انتخاباتی را موردبررسی قرار داده‌اند. با عنایت به فریبندگی تحلیل طبقاتی و نگرش منفی به تحلیل طبقاتی در ایران به دلیل جایابی آن در دیدگاه مارکسیستی؛ بررسی ترجیح انتخاباتی طبقات چندان موردتوجه جامعه شناسان سیاسی قرار نگرفته و به‌صورت ژورنالیستی بیشتر از جانب اصحاب رسانه مطرح گشته است. باوجود چنین محدودیت‌های این مقاله درصدد بررسی ترجیح انتخاباتی طبقات در ایران به‌صورت تجربی است. در این تحقیق با عملیاتی کردن مفهوم قشر و استفاده از سرشماری‌های عمومی نفوس و مسکن ایران در سال‌های 1385 و 1390، با ترکیب سه معیار «وضع شغلی»، «گروه‌های عمده شغلی» و «سطح تحصیلات»، ساختار طبقاتی شهرستان‌های ایران را مورد تحلیل قرار داده و ارتباط آن را با ترجیح انتخاباتی دوره دهم و یازدهم ریاست جمهوری بیان می‌کنیم. روش پژوهش این تحقیق، روش تطبیقی درون کشوری است. جامعه آماری موردنظر شامل کلیه داده‌های اسنادی در حداقل 335 شهرستان در سال 1385 و 1390 است.
بر اساس جایابی قشرها در این مقاله، نتایج نشان داد قشرهای بالا و متوسط به علل ترجیحات انتخاباتی خود، ظرفیت این امر را دارند که به طبقه تبدیل گردند. قشرهای کارگر چه در بخش دولتی و چه در بخش خصوصی آن، قادر نیست تبدیل به طبقه شوند؛ زیرا فاقد ترجیحاتی طبقاتی مشخص و متمایز از دیگر قشرها هستند. قشرهای سیاسی و نظامی جامعه (حاکمان و کارگزاران سیاسی رده‌بالا و کارگزاران سیاسی دون‌پایه) نیز دارای ترجیح طبقاتی خاص و مشخص نیستند.
Considering the deceitfulness of class analysis and the negative attitude toward class analysis in Iran due to its placement in the Marxist viewpoint, the study of electoral preferences of classes has not been considered by political sociologists much and has been raised more than journalists by media commentators. Despite such limitations, this paper seeks to examine the electoral preference of classes in Iran experimentally. In this research, by operating the concept of the stratum and using the general population censuses and housing in Iran in 1385 and 1390, by combining the three criteria of "occupation", "major occupational groups" and "education level", the class structure of the cities of Iran was analyzed. And put it in line with the election preferences of the tenth and eleventh presidential elections. The research method of this study is an in-country comparative method. The statistical population included all documentary data in at least 335 counties in 1385 and 1390. Based on the ranking of the strata in this paper, the results showed that the upper and middle strata, due to their electoral preferences, have the capacity to become the class. The working class, either in the public sector or in the private sector, is unable to become a class because it lacks the class preferences that are distinct from other classes. The political and military circles of the society (upper-ranking rulers, political agents and political agents) also have a certain class preference.
(
, 
, 
)
