خلاصة:
امروزه منابع انسانی به عنوان عنصر راهبردی و اساسیترین راه برای افزایش اثربخشی سازمان محسوب میشود بسیاری از صاحبنظران بر این باورند که ادامه حیات سازمانها در گرو مشارکت کارکنان آنها است و بدون مشارکت کارکنان دستیابی به اثربخشی ممکن نیست. هدف از اجرای این تحقیق، بررسی نقش میانجی مشارکت شغلی در ارتباط بین اقدامات منابع انسانی و اثربخشی سازمان است. جامعه آماری تحقیق 211 نفر از کارکنان شرکت عالیس مشهد بودند که بر اساس فرمول کوکران، 140 نفر به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. دادهها به کمک پرسشنامه استاندارد برای هر یک از متغیرها جمعآوری شد و روایی آن به روش روایی محتوایی و روایی صوری مورد تایید قرار گرفت. برای تعیین پایایی پرسشنامه از ضریب آلفای کرونباخ استفاده گردید و بر این اساس ضریب آلفای کرونباخ پرسشنامه 89/ 0 بهدست آمد که نشانگر پایایی بالای پرسشنامه میباشد. همچنین، داده های حاصل از پرسشنامه با استفاده از نرمافزارهای Spss 16 و Amos 22 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج تحقیق نشان داد که اقدامات مدیریت منابع انسانی بر مشارکت شغلی موثر است و مشارکت شغلی نیز بر اثربخشی سازمانی موثر است. بهعلاوه، مشارکت شغلی در رابطه اقدامات منابع انسانی و اثربخشی سازمانی نقش میانجی کامل را ایفا میکند.
Human resource is considered as a strategically essential factor in the effectiveness of organizations. A great number of scholars believe that consistency of organizations depends on participation. They believe, it is impossible for organizations to reach a proper level of effectiveness without participation. This research is intended to assess the mediating role of job participation in the relationship between human resource management and effectiveness. The research population included 211 employees of Allis Company in Mashhad from whom 140 employees were selected as sample according to Cochran’s formula. The data were collected for each one of variables using the questionnaire. Its validity was confirmed by content and face validity. To determine the reliability of questionnaire, Cronbach’s alpha coefficient was used. The Cronbach’s alpha coefficient was 0.89. It indicates high reliability of the questionnaire. Using SPSS16 and AMOS22, the collected data were analyzed. The results proved the practices of human resources had relationship with job participation and job participation had relationship with organizational effectiveness. The practices of human resources indirectly affect effectiveness through the mediation of job participation.
ملخص الجهاز:
مدلیابی رابطه اقدامات مدیریت منابع انسانی و اثربخشی سازمانی با نقش واسط مشارکت شغلی (مورد مطالعه: کارکنان شرکت عالیس مشهد) سمانه صادقیان 1 *، هادی بستام 2 ، سیده زهرا فاطمی 3 (تاریخ دریافت: 04/08/1398؛ تاریخ پذیرش: 27/08/1398) چکیده امروزه منابع انسانی به عنوان عنصر راهبردی و اساسیترین راه برای افزایش اثربخشی سازمان محسوب میشود بسیاری از صاحبنظران بر این باورند که ادامه حیات سازمانها در گرو مشارکت کارکنان آنها است و بدون مشارکت کارکنان دستیابی به اثربخشی ممکن نیست.
دلیل اصلی آنها نیز این است که مشارکت کارکنان در این حوزه بسیار مهم 9 ien et al"/>ien et al" 10 mp; Clark"/>mp; Clark"/> 11 rena-Martínez"/>rena-M - Noe et al - Erdil & Günsel - Sattar et al -Alakoç - jackson et al -Kareem -Wright, Dunford, & Snell, - Delery & Shaw - Uhl-Bien et al - Collins & Clark - Barrena-Martínez ؛ ناهاپیت و گاشال 1 ، 1998).
همچنین، اقدامات مدیریت منابع انس 12 Text="- Jackson et al"/>Text="- Jackson et al"/>(2014)، مدیریت منابع انسانی را به عنوان سیستمی تعریف کردهان - Nahapiet & Ghoshal - human resources management - Kaše et all -Kim & Wright - Sun,& Datta, Guthrie, & Wright -Jackson & Schuler -Rowley -Dessler et al -Rowley & Jackson -Fitz-enz -Cascio - Jackson et al انگیزه، و حفظ کارکنان را برای اطمینان از اجرای مؤثر و بقای سازمان و اعضای آن انجام میدهد.
مدیریت منابع انسانی باید کارکنان -Delery & Doty -Berman et al -Minbaeva -Huselid -Dyer -Schuler -Wright & McMahan -Collins & Smith -Lengnick-Hall & Lengnick-Hall -Morris et al -Moreland & Myaskovsky گذاری ارزشها هدایت کند به طوریکه کارکنان تشویق شوند که از ارزشهای سازمان حمایت کنند (کالینز و اسمیت، 2006؛ موریس و همکاران، 2005).