خلاصة:
صنایع پیشرفته، ضمن برخورداری از قابلیت بکارگیری تکنولوژیهای جدید، آینده خود را در گرو مدیریت بر تغییرات سریع تکنولوژی میبینند. این مهم در صنایع پیشرفته هوافضا به جهت اثرگذاری در ابعاد مختلف اقتصادی، تکنولوژیکی و امنیتی، از اهمیت مضاعف برخوردار است. هدف از انجام این تحقیق، ارایه الگو و معیارهای انتخاب استراتژی تکنولوژی آیندهنگر در صنایع پیشرفته هوافضا است، که بهدلیل ماهیت پژوهش، با رویکرد استقرایی و از روش تحقیق کیفی "نظریهسازی دادهبنیاد"، استفاده شده است. دادهها از طریق مصاحبههای نیمهساختار یافته، هدفمند، و رودررو، با 18 نفر از متخصصین و خبرگان این صنعت، جمعآوری و سپس با سه مرحله کدگذاری، تحلیل و جمعبندی گردیده است. یافتهها نشان میدهد که در نگاه کلی رویکرد کشش بازار به رویکرد فشار تکنولوژی غالب است. همچنین ملاحظه گردید، مطالبهگری حاکمیتی، تحریم، قابلیت و توان فنی مشتریان، جایگاه سیستمی تکنولوژی، قابلیت و باور نفرات و متخصصین و ...، از معیار های مهم و اثرگذار در الگوی بدست آمده است، که انتخاب استراتژی تکنولوژی را در این صنعت از مدلهای موجود متمایز میکند. در نتیجهگیری تحقیق،ضرورت توجه به اسناد بالادستی، حضور و مطالبات مشتریان در فرایند توسعه تکنولوژی، مراقبت از نقش متخصصین و مدیران، فراتر از نظامات و رویههای سازمانی، انتخاب هوشمندانه محصول الگو و بروزرسانی تکنولوژی، متناسب با تحولات و تهدیدات محیطی، توجه به لایههای مختلف اثرگذاری تکنولوژی و...، جهت نیل به پیشرفت تکنولوژی هوافضایی، از جمله نتایج این تحقیق است.
Advanced industries, while having the capability to use new technologies, see their future as dependent on managing rapid changes in technology. This doubly important in the advanced aerospace industry due to its impact on various economic, technological and security dimensions. Explaining and extracting the pattern used to select a forward-looking technology strategy in advanced aerospace industries is the objective of this research. which is the result of inductive and qualitative research "grounded theory". research data has been gathered from 18 people of experts and specialists in this industry through semi constructive, purposeful, and face-to-face interviews, then by three step coding, has been analysed and achieved. Consequence shows that in general, the market pulls dominate the technology push approach. It was also observed that governance and customer demand, sanctions, customer technical capability, system status of technology, level of trust and confidence in the localization of technology, management approaches and attitudes, the ability and belief of individuals and professionals, and ... are the most important and effective criteria in extracted pattern Which distinguishes the choice of technology strategy from existing models. As a result of research, the need to pay attention to upstream strategies, presence and demands of costumers in the process of technology development, care for the role of experts and managers, beyond organizational systems and procedures, smart selection of product type and the update of appropriate technology in line with environmental changes and threats, paying attention to the different levels of technology impact, etc. to achieve the improvement of aerospace technology, are among the results of this research.
ملخص الجهاز:
هدف از انجام اين تحقيق ، ارايه الگو و معيارهاي انتخاب استراتژي تکنولوژي آينده نگر در صنايع پيشرفته هوافضا است ، که به دليل ماهيت پژوهش ، با رويکرد استقرايي و از روش تحقيق کيفي "نظريه سازي داده بنياد"، استفاده شده است .
لازم است توجه گردد که تغييرات تکنولوژي همراه با صنعت نسل چهارم بيانگر فرصتي براي بازيابي و ارتقاء رقابت پذيري صنايع است ( ,etall &kaziboni ٢٠١٩)، و اتخاذ درست استراتژي تکنولوژي و سرمايه گذاري شرکتها، در حوزه تحقيق و توسعه ، موجب ايجاد فرصت کسب تکنولوژي، خلق محصول جديد و ايجاد مزيت رقابتي است (عصاري و همکاران ، ١٣٩٨).
چنانکه ملاحظه ميگردد، رويکردها و مدل هاي موجود فارغ از جايگاه و سطح تکنولوژي بنگاه ، ارايه گرديده اند، در حاليکه ، صنايع و سازمان ها، بسته به اينکه محصولاتشان چه سطحي از تکنولوژيها را براي توليد بکار ميگيرند و شدت تحقيق و توسعه ، دسته بندي ميشوند (رادفر و خمسه ، ١٣٩٤: ٢٥٨).
از آنجا که در بررسي مدل هاي موجود، هيچکدام از مدل ها، براي تدوين استراتژي تکنولوژي در صنايع پيشرفته هوافضايي طراحي و تبيين نشده اند، و از طرفي توسعه تکنولوژي در صنايع پيشرفته (هوافضايي) کشور ايران طي ٣ دهه گذشته ، به دليل تحريم ها و محدوديت هاي ايجاد شده ، داراي بستر و شرايط خاص و به تبع آن ، معيارهاي تصميم گيري و اتخاذ استراتژي تکنولوژي نيز متمايز بوده است ، لذا استفاده از رويکردي استقرايي و روش تحقيق کيفي نظريه سازي داده بنياد، براي استخراج معيارهاي اصلي و الگوي انتخاب استراتژي تکنولوژي در صنايع پيشرفته هوافضايي، مبتني بر تجارب واقعي انتخاب گرديد.