خلاصة:
پژوهش حاضر، با کاربست راهبردهای هفتگانة آندره لفویر(1975)، میکوشد میزان موفقیت «محمد نورالدین عبدالمنعم» مصری و «ندی حسون» سوری در ترجمة شعر «سفر به خیر» محمدرضا شفیعی کدکنی را مورد واکاوی و بررسی قرار دهد. نتایج پژوهش نشان میدهد شعر «سفر به خیر»، اگرچه کلاسیک نیست و همچون شعر سنتی خود را مُقید به رعایت وزن و قافیه در همة مقاطع نمیداند، اما در برخی موارد، دارای ضربآهنگ است؛ از این رو، لازم است که در برگردان برخی مقاطع، از راهبُرد وزنی و قافیهای استفاده شود. با وجود این، عبدالمنعم و حسون، در ترجمة این شعر صرفاً از راهبرد ترجمة تحتاللفظی استفاده کردهاند. این امر، باتوجه به اینکه شاعر شعر، خود از سرآمدان حوزة ادبیات تطبیقی عربی فارسی به شمار میرود، فرآیند کوچ اندیشهها از طریق ترجمه را با مشکل مواجه میکند.
تحاول هذه الدراسة تقییم مدی نجاح المترجمین: محمد نورالدین عبد المنعم المصری و ندی حسون السوریة فی ترجمة قصیدة «سفر به خیر» لـ محمد رضا شفیعی کدکنی، مستخدمة الاستراتیجیات السبع لـ« آندره لفویر». إن ما انتهت المقالة من نتائج تشیر إلی أن قصیدة «سفر به خیر» مع أنها غیر کلاسیکیة ولا تلتزم بالوزن والقافیة فی کل المقاطع الشعریة منها، إلا أنها ذات ایقاع وموسیقی. فتبعا لذلک، یتوجب، فی بعض المقاطع، استخدام استراجیة الترجمة الوزنیة أو القافیة؛ إلا أن عبد المنعم و ندی حسون لم یهتما بکل الاستراتیجیات لدی لفویر، وإنما استخدما الترجمة اللفظیة. هذه المشکلة، نظرا إلی أن قائل القصیدة المشهورة «سفر به خیر» من مشاهیر حقل الدراسات العربیة الفارسیة، تعرقل عملیة هجرة الأفکار عبر الترجمة.
Present research, through the application of the seven strategies of André Lefevere (1975),
tries to evaluate the success rate of Egyptian Mohammed Noor al-Din Abdul Mon'im and
Syrian Nada Hassoun in translation of the poem “Have as Safe Journey” by Mohammad
Reza Shafi'i Kadkani into Arabic. The results show that the poem “Have as Safe Journey”,
although is not a classical poem and like traditional poetry does not consider itself bound to
observe metre and rhyme at all sections, but in some cases, it is rhythmic; therefore, it is
required to use strategies of metrical and rhymed translation in translating some sections.
However, Abdul Mon'im and Hassoun have merely used the literal translation strategy in
translating this poem. This issue, given that the poet himself is one of the leaders in the field
of Arabic-Persian comparative literature, makes the process of migrating ideas through
translation difficult.