شب یلدا - مجلة ادبیات داستانی الأدب والفن

"فرصت‌ سبز شب یلدا سلمان کریمی پسر دستهایش را از زیر بغل درآورد،لایه سفید برف را از روی‌ سرش به زمین ریخت و دست روی گوشهای سرخ کوچکش که‌ سفت‌تر از همیشه شده بودند،کشید. پسر که چند سالی از آرش و رضا کوچکتر بود،پشت سر آنها ایستاده بود و این پا و آن پا می‌شد و دستهایش به هم می‌مالید. فکر کرد مزهء آناناس هم حتما مثل مزهء توت‌فرنگی که‌ پارسال مادرش خریده بود. با دست کنار تخت را نشان داد و هندوانه را توی آبی حوض‌ رها کرد قل بخورد. اگر پول داشت حتما برای زری و زینت از اینها می‌گرفت؛ همین چیزهایی که پسر اسمشان گفت. روی مقوای سفید بزرگی که پشت شیشه چسبانده شده بود نوشته بودند:«آجیل شب یلدا»پسر نمی‌توانست بخواند،اما می‌دانست که حتما نوشته‌اند:«آجیل ما خوب است. بعضی وقتها هم قصه رستم و سهراب را می‌گفت که توی قهوه‌خانه روستا،از نقالی که هرچند یکبار می‌آمد، شنیده بود."