داستان: آناماریا الأدب والفن

"آخر آن شب پیرمرد به‌ او گفته بود دخترک بسیار کوچکی را تنها در یک باغ بزرگ دیده‌ است. هر روز پیرمرد در پیاده‌رویی که نزدیک سیم خاردار بود و شاخ‌ و برگهای درخت بید بر آن سایه افکنده بود،دراز می‌کشید و به‌ داخل باغ می‌نگریست. دیگر ناگزیر نبود که چشم به باغ بدوزد و دخترک را جستجو کند،چراکه آنا ماریا پیوسته در کنار سیم خاردار انتظارش را می‌کشید. اما به‌زودی به پیرمرد تبسم می‌کرد و می‌گفت: -دوست من آمدی؟ پیرمرد نیرویش را به‌کار می‌گرفت و آنا ماریا را از فراز سیم خاردار بلند می‌کرد تا در کنارش بنشیند،و بعد می‌گذاشت تا آتش،چایش‌ را گرم کند. دخترک در سایه،در کنار پیرمرد نشست و بی‌درنگ ساک همیشگی خود را باز کرد و یک جفت کفش به او نشان داد و گفت: -کفشهای قشنگیه،مگر نه؟ در ساک یک ربان ژنده شده اما براق هم بود."