خلاصة:
خوزستان با داشتن مرکز علمی جندی شاپور از زمان ساسانیان به عنوان قطب علمی و فرهنگی ایران تا اوایل دوره اسلامی نیز محسوب می شد. هدف از این مقاله بررسی مولفه‌های فکری و فرهنگی در خوزستان از ورود اسلام در این منطقه تا پایان دوره آل‌بویه می باشد. این به گونه ای بود که اعراب مسلمان در پزشکی حتی پیش از تصرف ایران نیز از دانش آموختگان مرکز علمی جندی شاپور یاری می جستند و چند تن از اعراب نیز از جمله حارث بن کلده در این دانشگاه تحصیل نموده بودند، با توجه به اهمیت علمی و فرهنگی خوزستان در دوره ساسانیان، بررسی وضعیت فرهنگی این منطقه پس از اسلام نیز قابل اهمیت می باشد، بنابراین پژوهش حاضر درصدد است تا با بررسی وضعیت فرهنگی و فکری خوزستان در اوایل ورود اسلام به ایران نقش این منطقه را در جامعه اسلامی نشان دهد، بنابراین این پژوهش با روش توصیفی تحلیلی در پی رسیدن به این هدف است که خوزستان پس از اسلام با داشتن افراد سرشناس علمی همچنان به عنوان قطب علمی منطقه محسوب می شده است.
Khuzestan, with its Jundishapur scientific center, was considered as the scientific and cultural center of Iran from the Sassanid era until the beginning of the Islamic period. The purpose of this article is to study the intellectual and cultural components in Khuzestan from the arrival of Islam in this region until the end of the Albuyeh period. This was so that the Muslim Arabs in medicine even before the occupation of Iran sought the help of the graduates of the Jundishapur Scientific Center and several Arabs, including Harith bin Kaldeh, had studied in this university, due to their scientific importance and Cultural of Khuzestan in the Sassanid period. It is important to study the cultural situation of this region after Islam, so the present study aims to show the role of this region in the Islamic society by examining the cultural and intellectual situation of Khuzestan in the early arrival of Islam in Iran. This descriptive-analytical study seeks to achieve the goal that Khuzestan is still considered as the scientific hub of the region after Islam with its prominent scientific people. [1]
(
, 
, 
)
