خلاصة:
هدف: هدف این پژوهش تعیین میزان اثربخشی مشاورة گروهی مبتنی بر درمان پذیرش و تعهد بر
تنانگاره و حرمت خود دختران دانشجو بود. روش: روش تحقیق از نوع شبهآزمایشی با پیشآزمون-پس
آزمون و پیگری با گروه کنترل بود. جامعة آماری شامل دختران دانشجوی دانشگاه خوارزمی است. با
استفاده از روش نمونهگیری داوطلبانه. ۲۳۴ نفر از بین آنها انتخاب شدند و بهطور تصادفی در دو گروه
آزمایش (۱۲ نفر) و کنترل (۱۲ نفر) کاربندی شدند. تعداد اعضای گروه آزمایش به هشت نفر ریزش پیدا
کرد و بنابراین در هر دو گروه هشت نفر لحاظ شدند. ابزار پژوهش، پرسشنامه مقیاس حرمت خود
(روزنبرگ، ۱۹۶۵) و پرسشنامة چندبعدی روابط خود با بدن (کش، ۲۰۰۰) بود. گروه آزمایش، به مدت
۱۵ جلسه. در جلسات مشاورة مبتنی بر درمان پذیرش و تعهد (هیز و استروسال, ۴ هیز استروسال
و ویلسون، ۲۰۱۱) شرکت کردند. مدت زمان هر جلسه دو ساعت بود. دادهها با استفاده از تحلیل مختلط
واریانس با اندازهگیری مکرر تحلیل شد. یافتهها: یافتهها نشان داد که بین اعضای گروههای آزمایش و
کنترل از لحاظ تنانگاره تفاوت معنادار وجود دارد. در حرمت خود نیز تفاوت معنادار بین دو گروه وجود
دارد. این نتایج در مرحله پیگیری نیز پایدار بود. نتیجهگیری: میتوان گقت مشاورة گروهی مبتنی بر
درمان پذیرش و تعهد موجب بهبود تنانگاره و حرمت خود دختران میشود و میتوان از آن برای مشکلات
مربوط به تنانگارة دختران و نیز ارتقای حرمت خود آنها استفاده کرد.
Purpose: The aim of the current study was the determination of the effectiveness of group counseling based on the treatment of acceptance and commitment on the body image and self-esteem of female students. Methods: Method was quasi-experimental with pretest-posttest and follow-up with a control group. Statistical population include female students of Kharazmi University. Using convenient sampling method, 24 people were selected from them and randomly assigned to two experimental (n = 12) and control (n = 12) groups. The number of members in the experimental group was reduced to 8, and therefore 8 people were included in both groups. The research instruments were the Self-Esteem Scale Questionnaire (Rosenberg, 1965) and the Multidimensional Questionnaire on Relationships with the Body (Cash, 2000). The experimental group received acceptance and commitment therapy-based group counseling for 15 sessions. The duration of each session was 2 hours. Data were analyzed using repeated measures ANOVA. Results: The results showed that there was a significant difference between the experimental and control group in terms of body image. There was also a significant difference in self-esteem between the two groups. These results were also consistent at the follow-up stage. Conclusion: It can be said that group counseling based on acceptance and commitment therapy improves girls 'self-image and self-esteem and can be used to improve problems related to girls' self-image and self-respect.
ملخص الجهاز:
rasoul چکيده هدف : هدف اين پژوهش تعيين ميزان اثربخشي مشاورة گروهي مبتني بر درمان پذيرش و تعهد بر تن انگاره و حرمت خود دختران دانشجو بود.
فردي که تن انگارة ضعيفي از خود دارد، مانند ساير افرادي که دچار اختلال تن انگاره هستند، ارزيابي درستي از تصوير يا شکل بدني خود ندارد و اين اختلال ميتواند با Body image Self-esteem ٥٣ اختلالات خوردن همراه شود (مانتفورد، هاس و والر، ٢٠١٥) و اغلب در برابر مداخلات مبتني بر استدلال مقاومت نشان ميدهد، بنابراين معمولا تحت درمان روان شناختي قرار نميگيرد (فرر- گارسيا و گوترز- مالدونادو، ٢٠١٢)، در حاليکه استرس و پريشاني شديدي براي فرد ايجاد ميکند و فرد مبتلا حتما بايد تحت درمان روان شناختي باشد (مانتفورد، هاس و والر، ٢٠٠٧).
درمان مبتني بر پذيرش و تعهد به دليل اينکه در حوزة درمان هاي شناختي قرار دارد، از طريق راهبردهاي شناختي به اصلاح اين باورها و نگرش ها ميپردازد و به فرد کمک ميکند تا خود را از تجارب ذهني مربوط به ظاهر خويش جدا کند، اهداف و ارزش هاي خويش را مشخص کند و به آن ها متعهد شود (عباسي، پرزور، معاضدي و اصلاني، ١٣٩٤).
اين پژوهش با هدف تعيين تأثير مشاورة گروهي مبتني ٥٥ بر درمان پذيرش و تعهد بر بهبود تن انگاره و حرمت خود دانشجويان دختر براي آزمون اين فرضيه ها اجرا شد: ١.
٢. مشاورة گروهي مبتني بر درمان پذيرش و تعهد بر بهبود حرمت خود مؤثر است و اين تأثير در مرحله پيگيري پايدار ميماند.