خلاصة:
به عقیده پژوهشگران رسیدن به اهداف توسعه پایدار روستایی بدون حضور نیمی از پیکره جامعه روستایی یعنی زنان، امری غیرممکن خواهد بود. با وجود اهمیت این موضوع، عوامل اجتماعی و فرهنگی مختلفی مانع از حضور زنان روستایی در عرصه فعالیت های اجتماعی می گردد. ماهیت تحقیق حاضر، کاربردی و روش انجام پژوهش، توصیفی تحلیلی و از نوع پیمایشی است. جامعه ی آماری تحقیق، شامل 923 نفر از زنان ساکن در کوی شهید وهب هستند. نمونه ی آماری، با استفاده از فرمول منطقی کوکران به تعداد 133 نفر، تعیین و برای انتخاب نمونه های آماری از روش نمونه گیری تصادفی ساده استفاده شد. داده ها با استفاده از پرسشنامه ی محقق ساخته جمعآوری گردید. تهیه ی داده های مورد نیاز این تحقیق مبتنی بر روش میدانی و جمع آوری آن از طریق پرسشنامه صورت گرفته است. تجزیه و تحلیل داده های جمع آوری شده نیز از طریق بسته نرم افزاری Spss صورت پذیرفته است. نتایج حاصل از این تحقیق نشان می دهد که بین توسعه گردشگری روستایی و میزان توانمندی اجتماعی زنان روستای مورد مطالعه رابطه معنیداری وجود دارد، به طوری که این رابطه در معیارهای اعتماد اجتماعی، انسجام و همبستگی اجتماعی، برون گرایی و تعلق مکانی ملموس تر می باشد. تحلیل داده ها در سطوح بالاتر نیز نشان میدهد، بین سن زنان روستایی با توانمندی اجتماعی آنان رابطه معنیداری وجود دارد. همچنین رابطه ی بین سطح تحصیلات زنان روستای شهید وهب با میزان توانمندی اجتماعی آنان نیز معنی دار میباشد.
ملخص الجهاز:
در همين زمينه ، به نظر ميرسد که طي سال هاي اخير فعاليت گردشگري در روستاي شهيد وهب از توابع شهرستان شوش در استان خوزستان ، آثار و پيامدهاي مختلف اجتماعي و اقتصادي را از خود بر جامعه ميزبان به خصوص زنان اين روستا بر جاي گذاشته است که يکي از اثرات اجتماعي آن ، توانمندسازي زنان اين روستا در بعد اجتماعي ميباشد.
در واقع گردشگري روستايي به عنوان يکي از اشکال گردشگري، با قدمتي بيشتر از يک قرن با ارائه جذابيت و ايجاد تمايل در استفاده از فضا و ويژگيهاي محيط روستايي براي گردشگران و همچنين کارکردي جهت بهبود و ارتقاء شاخص هاي اقتصادي، اجتماعي ـ فرهنگي و زيست محيطي منطقه ميزبان مورد توجه بسياري واقع شده است و با اين ديدگاه ، برنامه ريزان تلاش دارند تا با شناسايي مزيت ها و محدوديت ها، هم موجبات توفيق گردشگري روستايي را در پاسخ گويي به نيازهاي گردشگران فراهم آورده و هم موجبات اصلاح مناطق روستايي را فراهم نمايند(٢٨٩ ,٢٠١٢ ,Dimitrovski et al).
براي تحليل ميزان توانمندي اجتماعي زنان کوي شهيد وهب ، متغيرهاي گروه سني، سطح تحصيلات ، وضعيت استمرار شغل (دائمي يا فصلي بودن شغل ) و وضعيت تأهل زنان مورد توجه قرار گرفت که نتايج يافته هاي آن به شرح زير است : گروه سني براي سنجش رابطه ي بين سن زنان روستايي با ميزان توانمندي آنان در بعد اجتماعي، از تکنيک ضريب همبستگي اسپيرمن استفاده شده است .