خلاصة:
تحقیق حاضر با هدف «رابطه بین سکوت سازمانی و بهره وری کارکنان سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان مرکزی» به روش توصیفی- همبستگی صورت گرفته است. جامعه آماری پژوهش ، کلیه کارکنان شاغل در سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری به تعداد ۱۲۸ نفر بوده اند که حجم جامعه و نمونه برابر انتخاب گردیده است. روایی آن توسط خبرگان و پایایی آن با استفاده از آلفای کرونباخ (به ترتیب برای متغیر سکوت سازمانی ۸۹۵/ ۰ و بهره وری ۸۸۷/ ۰ و برای تمامی سوال ها ۹۲۳/ ۰) مورد تایید قرار گرفته، نتایج حاکی از آن است که ابعاد و مولفه های سکوت سازمانی رابطه منفی با بهره وری نیروی انسانی داشته اند؛ هم چنین نتایج نشان داد که سکوت سازمانی با بهره وری نیروی انسانی رابطه منفی داشته که قوی ترین رابطه متعلق به سکوت مطیع و ضعیف ترین متعلق به سکوت نوع دوستانه بوده است.
ملخص الجهاز:
همه اين عوامل به 1 - Hafnidar 2 - Van Dyne 14 اتفاق هم حکايت از آن دارند که سکوت سازماني، اثربخشي تصميم گيري و فرآيندهاي تغيير سازماني را به دليل محدود کردن داده هاي اطلاعاتي که در اختيار تصميم گيرندگان قرار ميدهند کاهش ميدهد و تأثير منفي ديگري بر تغيير و توسعه ي سازماني مي گذارد، سد کردن مسير بازخورهاي منفي و ازاين رو کاهش توانايي سازمان براي شناسايي اصلاح اشتباهات است که باعث کاهش کارايي و پيشرفت سازمان مي گردد.
) بزرگ نيا و همکاران سال (١٣٩٣) به اين نتيجه رسيدند که بين دو متغير سکوت سازماني و عملکرد کارکنان دانشگاه علوم پزشکي مازندران رابطۀ منفي و معنادار وجود دارد؛ کريميان پور و همکاران (١٣٩٣) به اين نتيجه رسيدند که همبستگي منفي بين عدالت سازماني و سکوت سازماني وجود دارد؛ نصر اصفهاني و همکاران (١٣٩٣) به بررسي عوامل مؤثر برسکوت سازماني پرداختند؛ باقرزاده و رنجبري (١٣٩٣) به اين نتيجه رسيدند که بين عملکرد و بهره وري نيروي انساني، رابطه مستقيم وجود دارد؛ محرابي (١٣٩٢) رابطه سبک هاي رهبري با سکوت سازماني و تأثير آن بر انگيزش و رضايت شغلي کارکنان را بررسي نمودند.
در اين زمينه تحقياتي مشابه صورت گرفته است که عبارتند از: بزرگ نيا و همکاران سال (١٣٩٣) به اين نتيجه رسيدند که بين دو متغير سکوت سازماني و عملکرد کارکنان دانشگاه علوم پزشکي مازندران رابطۀ منفي و معنادار وجود دارد؛ کريميان پور و همکاران (١٣٩٣) به اين نتيجه رسيدند که همبستگي منفي بين عدالت سازماني و سکوت سازماني وجود دارد؛ نصر اصفهاني و همکاران (١٣٩٣) به بررسي عوامل مؤثر بر سکوت سازماني پرداختند؛ باقرزاده ورنجبري(١٣٩٣) به اين نتيجه رسيدند که بين عملکرد و بهره وري نيروي انساني، رابطه مستقيم وجود دارد؛ محرابي (١٣٩٢) رابطه سبک هاي رهبري با سکوت سازماني و تأثير آن بر انگيزش و رضايت شغلي کارکنان را بررسي نمودند.