خلاصة:
مسئله اشتغال در میان کشورهای مختلف جهان همواره یکی از موضوعات حساس و مورد توجه بوده است و
نقش مهمی را در ارزیابی های اقتصادی و برنامه ریزی های مربوط به آن ایفا نموده و پیوسته یکی از فاکتورهای مهم در سنجش توسعه یافتگی ی ا عدم توسعه ی افتگ ی یک کشور محسوب میگردد . در کشور ما نیز این موضوع به ویژه با توجه به هرم سنی جوان کشور که 70 درصد جمعیت را در بر میگیرد، همیشه مورد توجه و بحث بوده است. در این میان یکی از بخشهایی که علیرغم دارا بودن پتانسیل بسیار بالا در کاهش این معظل ملی هیچگاه از سوی مسئولان و برنامه ریزان مورد توجه جدی قرار نگرفته، صنعت هتلداری و رستورا نداری میباشد. هم اکنون براساس برآوردهای سازمان جهان ی جهانگردی ورود هر گردشگر به طور متوسط منجر به ایجاد 6 شغل به طور مستقیم و غیرمستقیم میگردد که در این راستا یکی از مهمترین راهکارها ی افزایش اشتغال در بیشتر کشورهای جهان ایجاد کارافرینی در بخش پذ یرایی م یباشد، به طوری میتوان با به فعالیت رساندن پتانسیلها و تنوع بخشیدن به خدمات پذیرایی و اقامتی، ظرفیتهایی را جهت افزایش اشتغال محلی ایجاد کرد. بر این اساس در استان گیلان که یک استان مستعد از نظر گردشگری است این موضوع مهم میبایست بیشتر مورد توجه قرار گیرد و سطح توسعه متناسب با ظرفیت و توان هر شهرستان سنجیده شود. روش این پژوهش بر اساس هدف کاربردی و بر اساس ماهیت توصیفی–موردی، تحلیلی است، که دادهها ازمنابع کتابخانهای و اسناد آماری به دست آمدهاند و از طریق مدلهای آماری Spearman "s rank و امتیاز استاندارد مورد سنجش قرار گرفته اند.داده های آماری جمع آوری شده از سال 98 در مدل Spearman "s rank نشان میدهند دو شاخص جمعیت و جم عیت شاغل در بخش هتلداری و رستوران در استان گیلان با یکدیگر همبستگی دارند و از طریق مدل امتیاز استاندارد مشخص شده که با وجود گردشگرپذیر بودن شهرستان های استان گیلان توسعه متناسب صنعت هتلداری و رستورا نداری، بر اساس جمعیت شهرستا نها درسطح استان صورت نپذیرفته است و در این راستا پیشنهادهایی بر اساس اصول کارآفرینی در این شاخه از صنعت برای رفع این توزیع نامتعادل ارائه گردیده است.