کاربرد نمادین نام ها و باورهای آیینی - اسطوره‌ای در شعر سیاوش کسرایی مقالة

زبان و ادب فارسی (دانشگاه آزاد اسلامی واحد سنندج) بهار 1394 - شماره 22 ISC (‎30 صفحة - من 193 إلی 222 )

الکلمات المفتاحية: اسطوره شاهنامه نماد شعر معاصر سیاوش کسرایی myth symbol Shahnameh contemporary poetry Siyavash Kasraie

fa en

خلاصة:

با این‌که ادبیات معاصر ایران، پا‌به‌پای تحولات اجتماعی به پیش رفته و مضمون بارز آن، پیش‌آمدهای اجتماعی و سیاسی است؛ اما عده‌ای از شاعران هم‌عصر ما، باوجود هم‌گامی با پدیده‌های جامعه از میراث گران‌سنگ پیشینیان، غافل نمانده‌اند و در شعر خویش به گونه‌های مختلف از آن بهره برده‌اند. سیاوش کسرایی یکی از سخن‌سرایان معاصر ماست که به ادبیات سنتی ایران، به ویژه شاهنامه‌ی حکیم ابوالقاسم فردوسی، نظر داشته و همواره با دیدی احترام آمیز و درخور ستایش به این اثر جاودانه نگریسته و به آن، دل‌بستگی خاصی داشته است. کسرایی در شعر خود به شکل بارزی از شخصیت‌های اسطوره‌ای و حماسی، استفاده کرده و در بیشتر موارد با توجه به پیشینه‌ی داستان، به صورت نمادین، آن را جلوه‌گر ساخته است. وی در چند اثر به بازآفرینی اسطوره‌های کهن پرداخته که مهم‌ترین آن منظومه ی "مهره‌ی سرخ" است. این پژوهش، بازتاب نمادین شخصیت‌های اسطوره‌ای را در مجموعه‌ی اشعار سیاوش کسرایی مورد بررسی قرار داده و می‌خواهد به این پرسش‌ها پاسخ بدهد که هدف کسرایی از بازآفرینی اسطوره‌ها چه بوده است و دیگر این‌که کدام یک از شخصیت‌های حماسی در شعر وی، نمود بیشتری داشته و نماد و نماینده‌ی چه کسانی است. نتیجه این‌که: کسرایی با هدف بیان عقاید و مرام‌های خود، به بازآفرینی اسطوره‌های ملی پرداخته است. وی از میان همه‌ی شخصیت‌های اسطوره‌ای، به "سیاوش" و "سهراب" توجه ویژه‌ای داشته است و آنان را به صورت نمادی برای جوانان مبارز و رزمنده در نظر گرفته است.

استلام ملف الإرجاع :
(پژوهیار, , , )

تحميل
تحميل HTML

رابط قصير:

صفحة:

دخول / الاشتراک

تحتاج الدخول لعرض محتوى المقالة. إذا لم تكن عضوًا ، فتابع من الجزء الاشتراک.

دخول