خلاصة:
در اغلب شهرها عدم تخصیص متناسب فضا و مکانگزینی بهینه عناصر خدماتی و کالبدی شهر، افزایش روزافزون مشکلات شهری را برای شهروندان به دنبال داشته و دارد. در این میان، خدمات بهداشتی و درمانی با توجه به نقش مهم خود در ارتقای سلامت جامعه و افزایش کیفیت زندگی از اهمیت خاصی برخوردار است، به طوری که ضعف و ناکارآمدی مدیریت در امر خدمات رسانی مطلوب در این زمینه تبعات منفی گستردهای را در پی خواهد داشت. از این رو پژوهش حاضر به طور نمونه، مناطق سیزدهگانه شهر مشهد را بر حسب برخورداری و محرومیت از خدمات بهداشتی- درمانی به ویزه در رابطه با میزان جمعیت هر منطقه مورد بررسی قرار داده است. نوع مطالعه توصیفی- تحلیلی و جامعه پزوهش بیمارستانها و درمانگاههای شهر مشهد در سال 1394 میباشد. برای جمعآوری دادهها از روش میدانی استفاده شده است. سپس اطلاعات بدست آمده وارد محیط Arc map شده و با بهرهگیری از امکانات این سامانه به تعیین شعاع عملکردی و بررسی توزیع فضایی بیمارستانها، درمانگاهها و تجزیه - تحلیل دادهها پرداخته شده است. در نهایت با استفاده از تکنیک وایکور مناطق شهر مشهد در رابطه با میزان برخورداری و محرومیت از خدمات بیمارستانی و درمانگاهی رتبه بندی شدهاند. نتایج حاصل از پژوهش نشان میدهد که اختلافات عمیقی در زمینه برخورداری از خدمات بیمارستانی و درمانگاهی در سطح شهر مشهد وجود دارد. به شیوهای که منطقه 1 با ضریب 011/ 0 در مدل ویکور به عنوان منطقه بسیار برخوردار میباشد در حالی که منطقه 12 با ضریب 999/ 0 به عنوان منطقه فرو برخوردار و محروم شناخته شد. بنابراین میتوان نتیجه گرفت که توزیع خدمات درمانی در بین مناطق مشهد به صورت تمرکز گرایانه و نامتناسب با عدالت فضایی است.