خلاصة:
موضوع مورد بررسی در این تحقیق رویکرد احزاب پارلمانی ترکیه در قبال بحران سوریه (2017-2011) است. از همان روزهای نخست شروع اعتراضات مخالفان حکومت سوریه دولت ترکیه، حمایت از اپوزیسیون سوریه را آغاز کرد و ضمن ترغیب دولت سوریه به انجام اصلاحات در اغلب موارد موضعگیریهای نسبتا تندی در برابر برخورد با مخالفان اتخاذ کرد. موضع ترکیه در قبال تحولات داخلی سوریه در ابتدا توصیه محور و در جهت ایجاد اصلاحات سیاسی دموکراتیک و گفتگو بود؛ اما به تدریج با شدت گرفتن بحران و خشونت آمیز شدن اعتراضات در سوریه، مواضع ترکیه تندتر شد و به مرحله اولتیماتوم رسید. در این پژوهش از روش توصیفی- تحلیلی استفاده شده است و روش گردآوری دادهها کتابخانهای میباشد، سوال اصلی تحقیق این است که نقش احزاب پارلمان ترکیه در قبال بحران سوریه چگونه است؟ و در راستای آن این فرضیه مطرح شد که حزب حاکم عدالت و توسعه و حزب ملی گرای حرکت ملی موافق و احزاب دیگر یعنی حزب جمهوری خواه خلق و حزب دمکراتیک خلقها مخالف مداخله ترکیه در سوریه هستند. نتایج نشان داد این فرضیه تایید شد و شماری از احزاب مخالف ترکیه مانند حزب جمهوری خواه خلق، حزب دموکراتیک خلقها، اتحادیه جوانان ترکیه و حزب کمونیست ترکیه نیز حمایت اردوغان از گروههای تندرو و حمله ترکیه به سوریه را محکوم کردند. همچنین، این کشور با انتقاد جهانی به دلیل حمایت از گروههای تندروی سوریه مواجه بوده است.
The Approach of Turkey’s Parties toward Syrian Crisis (2011-2017) Abstract: The paper deal with the approach of Turkey’s parties toward Syrian crisis from 2011 to 2017. From the early days of protest in Syria, Turkish government supported the Syrian opposition, encourage the Syrian government to implement reforms, and sharply criticized Syria for suppressing the opposition. Firstly, Turkey gave Syria some advices to introduce political and democratic reforms, however, it issued an ultimatum after the crisis had been intensified and violence erupted. The main question of the article is: what approach do Turkey’s parties adopt toward Syrian crisis? The hypothesis is: AKP and MHP supported Turkish military intervention in Syria and CHP, HDP and KP opposed it. Moreover, Turkey has been the subject of criticism globally because it gave its support to Syrian radical groups. In order to conduct the research, the author has used the descriptive-analytical method. Key Words: Syrian Crisis, Turkey, Foreign Policy, Turkish Parties
ملخص الجهاز:
در این پژوهش از روش توصیفی- تحلیلی استفاده شده است و روش گردآوری دادهها کتابخانهای میباشد، سوال اصلی تحقیق این است که نقش احزاب پارلمان ترکیه در قبال بحران سوریه چگونه است؟ و در راستای آن این فرضیه مطرح شد که حزب حاكم عدالت و توسعه و حزب ملي گراي حركت ملي موافق و احزاب ديگر يعني حزب جمهوري خواه خلق و حزب دمكراتيك خلقها مخالف مداخله تركيه در سوريه هستند.
با وجود زمینههای قومی- مذهبی، گروههای تکفیری و دسیسه افکنیهای دشمنان فرامنطقهای، سرایت بحران و ناامنیهای کنونی سوریه تهدیدی برای همه کشورهای همجوار و منطقه محسوب شود؛ ترکیّه که دستاوردهای ملّی و مناسبات رو به بهبود خود با سوریه را فدای بلند پروازی و خوش خدمتیهای حزب عدالت و توسعه به غرب کرده خود میتواند آسیب پذیرترین کشور در این رابطه باشد.
به عنوان مثال در اين زمينه اردوغان با الهام از عدم تكرار سندروم آناپ (حزب راه راست) تمركز خود را بر روي دو موضوع محوري در سياست خارجي خود یعنی "شكوفايي اقتصادي" و "تعدد جهت گيري در سياست خارجي" قرار داده است تا حداكثرسازي منافع ملي تركيه تأمين گردد.
برای نمونه، از زمان آغاز بحران سوریه، اختلافات زیادی میان حزب عدالت و توسعه با سایر احزاب و گروههای سیاسی ترکیه - نظیر حزب جمهوري خواه خلق ، حزب دمکراتیک خلقها و حزب کمونیست- در خصوص نوع دخالت دولت این کشور شکل گرفت.