خلاصة:
مفهوم امروزین موزه نتیجه اندیشه های ایجاد شده بعد از رنسانس است. امروزه موزه به مکانی گفته می شود که در آن مجموعه ای از ساخته های دست بشر که یا از گذشته برجای مانده و یا در دوران معاصر ساخته شده و دارای جنبه های هنری و مردم شناسی خاصی است، و یا مجموعه هایی از عناصر طبیعی خاص را نگهداری و عرضه می کنند. موزه های امروزی یکی از دستاوردهای مدرنیسم است که در صورت و کاربردی کاملا متمایز از اصل خود، بسیاری از صفات و بنیان های مدرنیت را در خود جای داده است. موزه، در مفهوم جدید، پدیده ای است که همراه با شکل گیری دوران رنسانس شکل گرفته و با تحولات رنسانس زاییده شده و با گسترش مدرنیسم، گسترده شده تا همراه با آن پیش برود. ”موزه“ نامی کهن و واژه ای هند و اروپایی از تبار هلنی است که از اندیشه های باستان باقی مانده است. صورت هلنی آن موزیون است. موزه در عصر کلاسیک و در معنای حقیقی خود ، به نیایشگاه یا پرستشگاه موزها اطلاق می شد. بنابراین موزیون یعنی پرستشگاه موزها، و یا در معنای صحیح تر، معبدی که منسوب و متعلق به موزها بود، و در آن مکان آنان را تکریم، نیایش و پرستش می کردند. موزها از خدایان المپ نشین درجه دوم یونان و الهام بخش هنرها به شمار می رفته اند. آنان که دختران زئوس و منوموزینه، و نه دختر بودند که هریک حمایت از یکی از هنرهای زمان خود را بر عهده داشتند: کلیو )موز تاریخ(، ائوترپه )موز شعر بزمی(، تالیا )موز نمایش های کمدی و اشعار عاشقانه(، ملپومنه )موز تراژدی(، ترپسیکوره )موز رقص و آواز(، اراتو )موز غزل و اشعار هزل آمیز(، پولی هیمنیا )موز سرودها(،اورانیا )موز نجوم( و کالیوپه )موز شعر حماسی(.
(
, 
, 
)
