خلاصة:
با وجود اهمیت سازه خوشبینی نسبت به مسیر پیشرفت شغلی و پیامدهای مثبت آن برای فرد و سازمان، پژوهشهای اندکی در این موضوع انجام شده است. هدف این پژوهش بررسی تاثیر تناسب فرد-سازمان و فرد- شغل بر خوشبینی به مسیر پیشرفت شغلی است. همچنین اثر میانجی خوشبینی به مسیر پیشرفت شغلی در رابطه میان این دو نوع تناسب مورد بررسی قرار گرفته است. جامعه آماری این پژوهش کارکنان چهار دانشگاه بزرگ شهر تهران هستند و داده ها با استفاده از پرسشنامه گردآوری شدهاند. یافته های پژوهش نشان میدهد که هم تناسب فرد- شغل و هم تناسب فرد- سازمان بر خوش بینی به مسیر پیشرفت شغلی تاثیر میگذارند و شدت این تاثیر، در مورد تناسب فرد- شغل بیشتر است. بررسی تاثیر توامان دو نوع تناسب مذکور بر خوشبینی به مسیر پیشرفت شغلی هم نشان می دهد تاثیر این دو متغیر به همراه هم، نسبت به زمانیکه تک تک در نظر گرفته شوند، بیشتراست. یافتههای پژوهش بیانگر آن است که تناسب بیشترفرد با شغل منجر به تناسب فرد با سازمان میشود و در این میان سازه خوشبینی به مسیر پیشرفت شغلی میتواند چنین رابطهای را تسهیل کند.
Despite of the importance of career optimism construct that may have positive consequences on the relation between employees and organization, there are not much studies on this subject. The purpose of this study is to investigate the impact of person- job fit, and person-organization fit, on career optimism. In addition, the mediating role of career optimism in relation between these two constructs has been examined. The population of this study consisted of employees of four top ranking Iranian universities and data was collected using questionnaires. The findings show that both the person-job fit and the person-organization fit have positive impact on career optimism. But, the person-job fit is stronger predictor of career optimism than person-organization fit. Results also indicate a strong combine effect of these two types of fit on career optimism. Furthermore, the findings suggest that, the higher the person-job fit the more expecting the person- organization fit; therefore, we may argue that career optimism can facilitate the relationship between these two variables.
ملخص الجهاز:
يافته هاي پژوهش بيانگر آن است که تناسب بيشتر فرد با شغل منجر به تناسب فرد با سازمان ميشود و در اين ميان سازه خوشبيني به مسير پيشرفت شغلي ميتواند چنين رابطه اي را تسهيل کند.
بنابراين در اين پژوهش به بررسي تاثير دو مفهوم تناسب فرد- شغل و تناسب فرد- سازمان بر خوشبيني نسبت به مسير پيشرفت شغلي پرداخته شده است .
هدف ديگر اين پژوهش آن است که به بررسي اين امر بپردازد که آيا خوشبيني نسبت به مسير پيشرفت شغلي ميتواند در ارتباط ميان تناسب - فرد شغل و تناسب فرد- سازمان نقش ميانجي داشته باشد؟ خوشبيني نسبت به مسير پيشرفت شغلي هر چند مطالعات مربوط به خوشبيني بيشتر در حوزه روانشناسي انجام شده اند، اما فوايد حاصل از برخورداري از نگرش هاي مثبت در زندگي، پژوهشگرهاي مطالعات سازماني را بر آن داشته است که بيش از پيش به بررسي اين موضوع در محيط هاي کاري بپردازند.
هر چند اين مفهوم در ابتدا به عنوان يک ويژگي خلقي تصور شده است (١٩٨٥ ,Carver &Scheier )، پژوهش هاي اخيـر نشان ميدهند کـه خوشبيني مفهومي انعطاف پذير است و ميتـواند توسط يک محيط حمـايتي شکل گرفته و تقويت شود (Higgins, Dobrow, & Roloff, 2010; Garcia, Restubog, Bordia, Bordia, & (٢٠١٥ ,Roxas .
يافته هاي اين پژوهش بيانگر آن است که تناسب بيشتر با شغل ميتواند منجر به تناسب فرد با سازمان شود که در اين ميان متغير خوشبيني نسبت به مسير پيشرفت شغلي ميتواند چنين رابطه اي را تسهيل کند.