بررسی رابطه مثبت‌اندیشی، میزان تاب‌آوری و رضایت از زندگی در سالمندان شهر شیراز مقالة

مقدمه و هدف: تجربه ی اثرات انباشته ی مشکلات و ناخوشی ها رضایت از زندگی را در دوره ی سالمندی بچالش مواجه می سازد. برای شناسایی تعیین کننده ها یا همبسته های بالقوه ی رضایت از زندگی، مطالعه ی حاضر تعیین ارتباط بین مثبت اندیشی، تاب آوری و رضایت از زندگی را در نمونه ای از جمعیت سالمندان ایرانی هدف قرار داده است. روش شناسی: در این مطالعه ی مقطعی-تحلیلی 400 نفر از سالمندان که به روش در دسترس انتخاب شدند شرکت کردند. برای جمع آوری داده مربوط به مثبت اندیشی، تاب آوری، و رضایت از زندگی از پرسشنامه های اینگرام و وینسکی، کانر و دیویدسون، و توبین، به ترتیب، استفاده گردید. علاوه بر این داده های دموگرافیک نیز از طریق پرسشنامه ی کتبی جمع آوری شد. این مطالعه از طریق پرسشنامه های پرسشنامه مثبت اندیشی اینگرام و وینسکی، تاب آوری کانر و دیودسن، رضایت از زندگی توبین و پرسشنامه مربوط به اطلاعات دموگرافیک جمع آوری شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آمار توصیفی و تحلیلی(ضریب همبستگی پیرسون، تحلیل رگرسیون همزمان، ANOVA و t-Test) ونرم افزار آماری SPSS ورژن 20 انجام گرفت. نتایج: 240 نفر (60%) از شرکت کنندگان زن بودند. دامنه ی سنی آنان از 60 تا 85 سال با میانگین و انحراف معیار 10.4±67/73 بود. میانگین ها و انحراف معیارهای مثبت اندیشی، تاب آوری، و رضایت از زندگی در سالمندان مورد مطالعه به ترتیب0.472.6± ،2.7±0.52 و ±1.910.52 به دست آمد. یافته ها همبستگی معناداری را به صورت متقابل بین این سازه های مطالعه نشان دادند. آنالیز رگرسیون نشان داد که مثبت اندیشی و تاب آوری به طور بارزی رضایت از زندگی را در سالمندان مورد مطالعه تبیین می کنند ((R2=0.45,P=0.003 . همچنین مثبت اندیشی ، تاب آوری و رضایت از زندگی در مردان به ترتیب با میانگین 2.8±0.23، 2.92±0.35 و 2.13± 0.37نسبت به زنان بیشتر بود P=0.0001. نتیجه گیری: یافته‌های فوق نشان داد که بین مثبت‌اندیشی، میزان تاب‌آوری و رضایت از زندگی در سالمندان رابطه وجود دارد. بنا بر این ممکن است با اقدامات آموزشی در خصوص مثبت اندیشی و تاب آوری رضایت از زندگی و سطح کیفیت زندگی سالمندان را ارتقاء داد.

Introduction &Purpose: Experiencing the cumulative effects of problems and unpleasantness brings about life satisfaction during a challenging age. To identify potential determinants or correlates of life satisfaction, this study aimed to determine the relationship between positive thinking, resilience, and life satisfaction in a sample of Iranian elderly population. Methodology: The cross-sectional study involved 400 elderly people who were selected by available sampling. Ingram and Winsky, Conner and Davidson, and Tobin questionnaires were used to collect positive thinking, resilience, and life satisfaction questionnaires, respectively. Demographic data were also collected through a written questionnaire. The study was conducted through Ingram and Winski Positive Thinking Questionnaire, Conner and Diodsen Resilience Questionnaire, Tobin Life Satisfaction Questionnaire, and Demographic Questionnaire. Data were analyzed using descriptive and analytical statistics (Pearson correlation coefficient, simultaneous regression analysis, ANOVA and t-test) and SPSS 20 software. Results Results showed a significant correlation between these study structures. Regression analysis showed that positive thinking and resilience significantly explained life satisfaction in the studied elderly (R2 = 0.45, P = 0.003). Also positive thinking, resilience and life satisfaction in men were respectively Women were more frequent than women, 2.3 ± 0.23, 2.92 ± 0.35, and 2.13 ± 0.37, respectively. Conclusion: The findings showed that there is a relationship between positive thinking, resiliency and life satisfaction in the elderly. Therefore, it may be possible to improve the quality of life and quality of life of older people through educational measures on positive thinking and resilience.