خلاصة:
پژوهشهای متعددی در زمینه تاثیر آموزش کارآفرینی بر ابعاد شخصیتی و مهارتآموزی دانشجویان انجام شده است و لازم است این توجه نسبت به تاثیر آموزش کارآفرینی بر ابعاد مشارکت فضایی دانشآموزان صورت پذیرد. هدف: میزان تاثیر آموزش کارآفرینی بر مشارکت فضایی دانشآموزان در امور مدرسه و کمک به حل مشکلات آن بررسی شود تا میزان آمادگی دانشآموزان برای مشارکت در فضاهای سطوح بالاتر مانند شهرها، روستاها و محیط زیست، شناخته شود. ابزار گردآوری دادهها برای تحقیق، پرسشنامه در قالب طیف ۵ گزینهای لیکرت میباشد که بین ۵۳ دانش آموز پایه یازدهم به عنوان گروه آزمایش ۴۷ دانشآموز پایه دهم به عنوان گروه گواه توزیع شد. پایایی پرسشنامه با روش کرونباخ با مقدار 894/0 و روایی آن را کارشناسان خبره دانشگاهی تایید نمودند. از آزمون من ویتنیU برای سنجش تفاوت دو گروه آزمایش و گواه، همچنین آزمون همبستگی برای مقایسه دو گروه در میزان تاثیر آموزش کارآفرینی بر میزان توانمندی مشارکت در امور مدرسه استفاده میشود. فرضیه صفریعنی: عدم وجود تفاوت بین گروه آزمایش و گواه در ۵ متغیر کار تیمی، توان بیان مشکلات و راهحلها، توان بحث و ارزیابی، مشارکت در امور مدرسه و توان تاثیرگذاری در گروه دوستان و بر اولیای مدرسه، رد شد. نتایج از آزمون همبستگی اسپیرمن بین افزایش توانمندیها و مشارکت در امور مدرسه نشان داد: گروه آزمایش در این بخش به طور معناداری بهتر از گروه گواه است و آموزش این درس بر متغیر وابسته موثر است و دانشآموزان مایل و قادرند که در مدیریت فضایی مدرسه مشارکت نمایند.
So far, in our country several studies have been done on the impact of entrepreneurship education on the various dimensions of personality and skill training of students. However, this attention is not focused on the entrepreneurship education of high school students, while the perception of young entrepreneurship leads to better results in adulthood. Entrepreneurship is being taught in Iran high schools in the form of ‘Entrepreneurship and Production Workshop’. The syllabus of this course underscores the acquisition of various skills and abilities. The question is, are these skills able to prepare students to participate in school affairs and solve its problems as the first serious context where they can get involved? The tool for gathering data was Likert five-point scale questionnaire. The questionnaires were distributed among 53 eleventh graders as the experimental group, and among 47 tenth graders as the control group. Academic professionals approved of the validity of the questionnaires, and Cronbach’s alpha confirmed their reliability at 0.894. Mann-Whitney U test was chosen to evaluate the difference between the experimental and control groups in terms of the effect of entrepreneurship on the empowerment. The results showed that there exists difference between experimental and control groups regarding 5 variables, i.e. team work, ability to state the problems and their solutions, ability to discuss and evaluate, participation in school affairs, ability to impress friends, and ability to impress school staff. Spearman rho test was employed to evaluate the correlation of empowerment with participation in school affairs; the test showed better results for the experimental group in comparison with the control group. Under favorable circumstances, the eleventh graders manage to solve the school problems.
ملخص الجهاز:
نتايج از آزمون همبستگي اسپيرمن بين افزايش توانمنديها و مشارکت در امور مدرسه نشان داد: گروه آزمايش در اين بخش به طور معناداري بهتر از گروه گواه است و آموزش اين درس بر متغير وابسته موثر است و دانش آموزان مايل و قادرند که در مديريت فضايي مدرسه مشارکت نمايند.
پرسش هاي اصلي اين تحقيق عبارتند از: آيا دانش آموزان پس از اين آموزش ها تمايل دارند، مشکلات را در فضاي تحصيل خود ببينند و بررسي کنند؟ آيا پس از آموزش ها توانايي لازم را براي مشارکت به منظور اريه ديدگاه هاي خود درباره فضاي 1034 آموزشي بهتر، راه هاي دست يابي به فضاي بهينه و کمک به مدرسه در رسيدن به فضاي آموزشي مناسب را پيدا مينمايند؟ در ادامه ، بررسيها مشخص خواهد نمود که آيا مدرسه ميتواند به هم فکري دانش آموزان و هم کاري آنان اميدوار باشد؟ روند آموزش کارآفريني رو به رشد است ، اما اساسيترين مسئله اي که در اينجا مطرح ميشود، ارزيابي دوره هاي آموزشي ميباشد.
در ادامه اين سوال مطرح شد که آيا پس از آموزش کارآفريني دانش آموزان تمايل دارند که مشکلات مدرسه را ببينند و بررسي کنند؟ آيا پس از آموزش ها توانايي لازم براي مشارکت را پيدا ميکنند؟ کتاب « کارگاه کارآفريني و توليد، ١٣٩٥، تاليف گروه نويسندگان » که براي پايه دهم دوره دوم متوسطه تهيه شده اما در پايه يازدهم تدريس ميشود به وسيله محقق مورد بررسي قرار گرفت و بر اساس مطالب مندرج در کتاب متغيرهاي مهارت ها و توانمندي ها به عنوان متغيرهاي مستقل و دو دسته متغير از نوع مشارکت براي متغير وابسته در نظر گرفته شد.
در اين آزمون که با هدف وجود ارتباط همبستگي بين گويه هاي متعلق به متغيرهاي مستقل و متغيرهاي وابسته صورت گرفته ، ميزان تأثير آموزش کارآفريني بر ميزان مشارکت دانش آموزان مورد بررسي قرار گرفته است .