خلاصة:
از حدود یک قرن پیش، اکثر کشورها افزایش در هزینه‌های بازنشستگی و کاهش در باروری را تجربه کرده‌اند. از‌آنجا‌یی‌که افزایش جمعیت سالمندان و کاهش باروری، مشکلات اساسی برای حمایت از افراد مسن در آینده‌ای نزدیک ایجاد خواهد کرد؛ در این مقاله، به بررسی این موضوع پرداخته میشود که تصمیم‌گیری در مورد رفتار پس‌انداز و باروری تا چه حد تحت تأثیر دسترسی و جذابیت جایگزین‌های مبتنی بر بازار یا دولت، به‌عنوان منبع حمایت از سالمندان است. ازاین‌رو، معادلات پس‌انداز و باروری به روش همجمعی یوهانسن-جوسلیوس با استفاده از داده‌های سری زمانی مربوط به دوره 1396-1352 تخمین زده شدند. شواهد نشان میدهد که گسترش پوشش تأمین اجتماعی و توسعه مالی تأثیر منفی و معناداری بر باروری دارد، همچنین تأثیر گسترش پوشش تأمین اجتماعی بر پس‌انداز منفی به‌دست آمد، حال آن‌که بهبود توسعه مالی اثر مثبت و معناداری بر پس‌انداز دارد. همچنین رفتار خانوارهای ایرانی در انتقال منابع بین‌نسلی بیشتر با انگیزه نوع‌دوستی مطابقت دارد.
Most countries have experienced an increase in retirement costs and a decline in fertility from about a century ago. Because the increase in the aging population and reducing fertility will lead to major problems in protecting the elderly in the near future, the paper aims to ascertain the extent to which saving and fertility decisions are affected by the availability and attractiveness of market-based or state-provided alternatives to the family as a source of old-age support. Therefore, saving and fertility equations are estimated by Johansen and Joselius cointegration method from Iranian time-series data over the period 1973-2017. Our results show that the expansion of social security coverage and the development of financial markets have a negative and significant effect on fertility. Also, expanding social security coverage has a negative effect on savings, while improving financial development has a positive and significant effect on saving. The empirical findings appear to support the hypothesis that individual decisions are motivated by intergenerational altruism rather than self-interest.
ملخص الجهاز:
از‌آنجــایــی‌کــه افــزایش جمعیــت ســالمندان و کــاهش بــاروری، مشکلات اساسی برای حمایـت از افـراد مسـن در آینـده ای نزدیـک ایجـاد خواهـد کـرد؛ در این مقاله ، به بررسی این موضوع پرداخته میشود که تصمیم گیری در مورد رفتـار پـس انـداز و باروری تا چه حد تحت تأثیر دسترسی و جذابیت جایگزین هـای مبتنـی بـر بـازار یـا دولـت ، به عنوان منبع حمایت از سالمندان است .
پوهاکا و وایرن (Puhakka and Viren) (٢٠١٢) در بررسی تأثیر سیاست های دولتـی روی باروری با استفاده از داده های پانل ١١ کشور طـی دوره ١٧٥٠-٢٠٠٠ نشـان دادنـد کـه اگـر عوامل تعیین کننده باروری کنترل شوند، یک رابطه مثبت بین پیری و بـاروری وجـود دارد و تلاش برای بهبود وضعیت حمایتی سالمندان میتواند منجر بـه کـاهش بـاروری و بـه نوبـه خود بدتر شدن نسبت وابستگی سالمندان و وخیم شدن اوضاع مالی دولت شود، مگر اینکـه برخی اقدامات متعادل سازی مانند حمایت از کودکـان و بـه طـورکلیتـر، سـرمایه گـذاری در کودکان انجام شود.
لذا یک رابطه بلندمدت بـین متغیرهـای الگـو وجود دارد و بردار همجمعی مربوط به متغیرهای الگو بعد از نرمال سازی و مرتب کـردن بـه صورت زیر است (اعداد داخل پرانتز اماره t است ): (به تصویر صفحه رجوع شود) این رابطه نشان میدهد که در بلندمدت ، گسترش پوشش تأمین اجتماعی افـراد (LSSC) و افزایش کسری تـأمین اجتمـاعی (LSSD)، بهبـود توسـعه مـالی (LFD)، افـزایش شـکاف دستمزد زنان و مردان (LGW) و نیز افزایش نرخ بهره حقیقی (R) تأثیر منفی و معنـاداری بـر باروری دارد.
(
, 
, 
)
