خلاصة:
Urbanisation is defined by demographers as the increasing share of population living in urban
areas (Poston and Bouvier .Rural-urban migration continues to attract much interest, but also
growing concern. Migrants are often blamed for increasing urban poverty, but not all migrants
are poor. In many cities, however, migrants form a large proportion of the urban poor with
whom they share income and non-income disadvantages, including difficulties in finding
adequate housing and in accessing services. Like the majority of the urban poor, they work long
hours in low-paid, insecure and unsafe jobs and are exposed to a wide range of environmental
hazards because most low-income and informal settlements lack basic infrastructure. In many
cases when urban governments try to reduce or control rural–urban migration, this also affects
low-income residents and not just migrants.
مشارکت مهاجرت به شهرنشینی و رشد جمعیت شهری مهاجرت داخلی و مهاجرت خالص به مناطق شهری به طور خاص، شهرنشینی جمعیت یک کشور را در بر می گیرد. به طور کلی رشد سریع جمعیت اغلب با شهرنشینی سریع همپوشانی دارد، به همین دلیل رشد جمعیت شهری به خصوص سرعت می گیرد. مهاجرت روستایی همچنان منافع زیادی را جذب می کند، اما نگرانی های روزافزون نیز افزایش می یابد. مهاجران اغلب برای افزایش فقر در شهر مقصر هستند، اما همه مهاجران فقیر نیستند. با این حال، در بسیاری از شهرها، مهاجران بخش بزرگی از فقیر شهری را تشکیل می دهند که با انها درامد و معایب غیر درامد را شامل می شود، از جمله مشکلات در یافتن مسکن مناسب و دسترسی به خدمات. اکثر فقیران شهری، ساعات طولانی را در کارهای کم هزینه، ناامن و ناامن کار می کنند و در معرض طیف وسیعی از خطرات زیست محیطی قرار دارند، زیرا بیشتر ساکنین کم درامد و غیر رسمی فاقد زیرساخت های اساسی هستند. در بسیاری از موارد، هنگامی که دولتهای شهری سعی در کاهش یا کنترل مهاجرت روستایی-شهری دارند، این امر همچنین بر ساکنان کم درامد و نه فقط مهاجران تاثیر می گذارد.این مسيله را مطرح می کند که ایا سیاست هایی که مهاجران را در مراکز شهری هدف قرار می دهد مطلوب و امکان پذیر است.