خلاصة:
بهبود کیفیت زندگی سالمندان رابطهی اثبات شدهای با ابعاد سلامتی روانی و بهزیستی ذهنی آنها دارد. این مطالعه جهت بررسی اثربخشی درمان بر اساس بهبود کیفیت حیطههای زندگی بر عواطف مثبت زنان سالمند ساکن شهر کرمانشاه انجام گرفت. روش این مطالعه، نیمهآزمایشی از نوع پیشآزمون-پسآزمون با گروه کنترل بود. جامعهی آماری مطالعه شامل تمامی زنان عضو مراکز روزانهی سالمندان شهر کرمانشاه میشد. نمونهی مورد نظر با استفاده از نمونهگیری خوشهای از میان 214 نفر از زنان سالمندی انتخاب شد که در مرکز روزانهی فرزانگان کرمانشاه عضویت داشتند. 30 زن سالمند واجد شرایط شرکت در این مطالعه بودند که به طور تصادفی و با همتاسازی در دو گروه آزمایشی و کنترل قرار گرفتند (دو گروه 15 نفری). سالمندانی که در گروههای آزمایشی قرار داشتند، هشت جلسه (هر هفته یک جلسه) رواندرمانی بر اساس بهبود کیفیت حیطههای زندگی را دریافت کردند و گروه کنترل در این زمان هیچ مداخلهای دریافت نکرد. ابزار این پژوهش شامل پرسشنامهی جمعیتشناختی، و عاطفهی مثبت و منفی (واتسون، 1998) بود که در مرحلهی پیشآزمون، پسآزمون و پیگیری توسط اعضای گروه آزمایش و کنترل تکمیل شدند. نتایج تحلیل کواریانس چند متغیره نشان داد که درمان بر اساس بهبود کیفیت حیطههای زندگی در افزایش عواطف مثبت و کاهش عواطف منفی زنان سالمند موثر است (0/001>P). آزمون پیگیری دوماهه نشان داد که دستاوردهای مداخله در افزایش عواطف مثبت و کاهش عاطفهی منفی حفظ شده است. بنابراین توصیه میشود که این روش درمانی به عنوان یکی از درمانهای حمایتی توسط روانشناسان و پزشکان شاغل در حوزهی سالمند مورد استفاده قرار گیرد.
There is established relationship between quality of life of and subjective wellbeing and mental health in elderly people .the purposes of this study was to investigate the effect of improving quality of life on positive affectivity on elderly women in Kermanshah. The method was quasi-experimental whit pretest-posttest and control group. The sample selected From 214 women that were a member of the Farzanegan daily elderly center in Kermanshah. 30 qualified women who were matched selected by using cluster sampling and then assigned to two experimental and control groups randomly (n=15). Older people who were in the experimental group receive quality of life therapy Intervention (one session per week).and control group did not. Demographic questionnaire, and positive and negative affectivity scale (Watson, 1991) were completed by members of the experimental and control groups in the pre, post and follow-up test. The results obtained from covariance analysis indicated that quality of life therapy is effective on positive and negative affectivity in elderly women (P≤0.005). The two-month follow-up test showed that intervention Achievements to increase positive affect and lower negative affect is maintained. Therefore it is recommended that this treatment can be used as a Supportive therapy by psychologists and Aging medicine practitioners.