خلاصة:
مشارکت و حضور فعال زنان ایرانی در جنگ ایران و عراق در حکم تجربه جدیدی در
مجموعه مشارکتهای مردمی و به مثابه پدیده کم سابقهای در طول تاریخ ایران محسوب میشود.
با توجه به پیشینه رویکردها نسبت به حضور زن در عرصههای اجتماعی ایران - مبنی بر انزوای
زنان و محصور بودن فعالیت آنان در محدوده خانه - مشارکت خودجوش و فعال زنان در طی جنگ
مذکورء معلول تحولات مهمی بود که به دنبال وقوع انقلاب اسلامی و جنگ تحمیلی در جامعه
ایران رخ داد و مشارکت محدود آنان را به مشارکت فعال تبدیل نمود. با نگاهی به نحوه عملکرد و
میزان تاثیرگذاری زنان در این مقطع تاریخی» درمی یابیم ارزشهای احیا شده توسط انقلاب
اسلامی» مهمترین علت مشارکت سیاسی زنان در آن مقطع بوده است. روش کار در این مقاله
توصیفی - تبیینی است. ابتدا به نحوه مشارکت سیاسی زنان در جنگ تحمیلی و سپس به تبیین
عوامل موثر و بازدارنده آن پرداخته شده است.
ملخص الجهاز:
با توجه به پيشينه رويكردها نسبت به حضور زن در عرصههاي اجتماعي ايران - مبني بر انزواي زنان و محصور بودن فعاليت آنان در محدوده خانه - مشاركت خودجوش و فعال زنان در طي جنگ مذكور، معلول تحولات مهمي بود كه به دنبال وقوع انقلاب اسلامي و جنگ تحميلي در جامعه ايران رخ داد و مشاركت محدود آنان را به مشاركت فعال تبديل نمود.
كليد واژهها: مشاركت سياسي، جنگ، جنگ ايران و عراق، زنان مقدمه حيات سياسي و اجتماعي هر جامعهاي در وحله نخست، مرهون مشاركت فعال همه اعضاي آن جامعه ميباشد و توسعه اجتماعي آن نيز منوط به بهره گيري از تمام ظرفيتهاي بالقوه و بالفعل نيروهاي انساني آن، اعم از زن و مرد و مشاركت آگاهانه و متعهدانه آحاد آنان در صحنههاي اجتماعي است.
فرضيه اصلي مقاله اين است كه: انقلاب اسلامي ايران و به تبع آن جنگ تحميلي، با احياي ارزشهاي اعتقادي شيعه، ساير مولفههاي موثر در مشاركت سياسي زنان در ايران دوره جنگ را تحت تأثير خود قرار داده و مشاركت منفعلانه آنان را به مشاركت فعال تبديل نموده است.
در بخش سوم تحت عنوان عوامل موثر بر مشاركت سياسي زنان در جنگ، نقش عوامل محيطي در قالب پنج محور، پيشينه تاريخي، تغييرات سياسي، اجتماعي و اقتصادي زمان جنگ، تغييرات فرهنگي در زمان جنگ، نظام ارزشي حاكم و مشروعيت مورد بررسي قرار گرفت كه مجموعه آنان تبيينكننده وضعيت مشاركتهاي مردمي و مشاركت زنان در دوران جنگ ميباشد.